Na uwagę zasługują poprawki dotyczące Polskiego Związku Łowieckiego (Związek), bo mają duże znaczenie dla ustroju polskiego łowiectwa.
Zamiast państwa
Związek jest zrzeszeniem powołanym przez prawo łowieckie, które wyposażyło go w osobowość prawną. Poza reprezentowaniem interesów myśliwych wykonuje zadania z zakresu łowiectwa i ochrony środowiska. Jest to dziedzina, która na mocy art. 5 i 74 konstytucji należy do zadań państwa. Spośród zadań szczegółowych powierzonych Związkowi przez prawo łowieckie można wymienić prowadzenie gospodarki łowieckiej, ustalanie kierunków i zasad rozwoju łowiectwa, zasad selekcji populacyjnej i osobniczej zwierzyny oraz czuwanie nad przestrzeganiem przez myśliwych prawa, zasad etyki, obyczajów i tradycji myśliwskich. Legitymacja członkowska Związku uprawnia do wykonywania polowań.
Związek działa na podstawie ustawy i statutu uchwalonego przez swoje władze, który nie jest zatwierdzany przez organy państwowe. Autorzy analizujący charakter prawny Związku podkreślają jego odrębność w porównaniu ze stowarzyszeniami prywatnoprawnymi. Charakter prawny Związku jest określany różnie: korporacja prawa publicznego, stowarzyszenie o statusie specjalnym, organizacja o charakterze samorządowym czy wreszcie organizacja społeczna wykonująca funkcje zlecone administracji państwowej. Z drugiej strony w doktrynie podkreśla się, że Związek, mimo wykonywania funkcji publicznych, nie jest organem administracji. Zalicza się go czasami do kategorii niepublicznych podmiotów administrujących lub określa jako zdecentralizowany podmiot administracji publicznej. Powyższe uwagi prowadzą do wniosku o dwoistym charakterze Związku. Z jednej strony jest on stowarzyszeniem myśliwych mającym reprezentować ich interesy, a jednocześnie stanowi swoistą emanację administracji państwowej w zakresie łowiectwa. W tym kontekście szczególnego znaczenia nabiera kwestia kontroli państwa nad jego działalnością.
Państwo może przekazać niektóre swoje zadania organizacjom prywatnym, ale musi zachować możliwość nadzorowania i nadzór ten rzeczywiście wykonywać. Zgodnie z prawem łowieckim nadzór nad Związkiem sprawuje minister właściwy do spraw środowiska, będący naczelnym organem administracji rządowej w zakresie łowiectwa. Ministrowi przysługują uprawnienia przewidziane dla nadzoru nad stowarzyszeniami w prawie o stowarzyszeniach (art. 35a ust. 2). Są one jednak bardzo ograniczone. Jak słusznie zwróciła uwagę Najwyższa Izba Kontroli badająca prowadzenie gospodarki łowieckiej, cechą takiego nadzoru jest „brak możliwości władczego ingerowania organów nadzoru w działalność stowarzyszeń". Skłoniło to NIK do wyrażenia opinii, że nadzór ministra nad Związkiem powinien być wzmocniony, adekwatnie do wykonywanych przez niego zadań administracji publicznej.
Rozdzielić funkcje
W tym kierunku zdają się iść poprawki zgłoszone przez Ministerstwo Środowiska. Pomijając kwestię deubekizacji, która niewątpliwie spowoduje wymianę kadr zarządczych, proponuje ono, aby władze Związku nie były, jak dotychczas, wybierane przez członków, tylko powoływane przez ministra. Minister będzie też zatwierdzał statut Związku.
