Zwiększenie środków na ten program – jak ocenia MSWiA – pozwoli na przyjęcie rocznie 900–1000 repatriantów
Przy okazji nowelizacji resort chce także uprościć procedury udzielania i wypłaty jednorazowej pomocy finansowej przyznawanej repatriantom przez pełnomocnika rządu do spraw repatriacji, ale też uszczelnić procedury repatriacyjne poprzez ograniczenie możliwości nabycia obywatelstwa polskiego w uproszczonym trybie. Do tego chce doprecyzować przepisy regulujące przyznawania miejsc w ośrodkach adaptacyjnych i zapobiec nadużyciom związanym z przedstawianiem fikcyjnych dokumentów o zatrudnieniu repatrianta już po przesiedleniu do Polski.
MSWiA traktuje repatriację jako element strategii migracyjnej Polski. Z szacunków NIK opartych na danych MSZ wynika, że liczba osób polskiego pochodzenia na Wschodzie może wynosić: od 60 do 100 tys. w Kazachstanie, 85 tys. w Rosji, 2 tys. w Uzbekistanie i ok. 1 tys. osób w Gruzji.
Do repatriacji są uprawnione osoby polskiego pochodzenia, które przed 1 stycznia 2001 roku zamieszkiwały na stałe na terytorium obecnych republik: Armenii, Azerbejdżanu, Gruzji, Kazachstanu, Kirgistanu, Tadżykistanu, Turkmenistanu, Uzbekistanu albo azjatyckiej części Rosji. Warunkiem jest to, aby przedstawili dowody, że oni lub ich przodkowie byli deportowani bądź zesłani z powodu polskiego pochodzenia przez władze byłego ZSRR na tereny azjatyckiej części tego państwa.
Wsparcie dla repatriantów
Na jakie pieniądze może liczyć repatriant?
Jednorazowa pomoc finansowa na pokrycie kosztów przejazdu do Polski, zagospodarowania oraz bieżącego utrzymania – ok. 19 tys. zł na repatrianta oraz każdego członka jego najbliższej rodziny.
Pokrycie kosztów związanych z podjęciem nauki przez małoletnie dzieci – 8147,38 zł na każde dziecko.
Repatrianci, którzy przybyli do Polski przez ośrodek adapcyjny, mogą uzyskać pomoc finansową na zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych w maksymalnej wysokości 25 000 zł na repatrianta i każdego członka jego najbliższej rodziny oraz dodatkowe 25 000 zł na rodzinę w przypadku nabycia lokalu mieszkalnego lub budynku mieszkalnego.
W przypadku gdy osiedlenie zapewniła gmina, udzielana jest dotacja w wysokości średnio ok. 250 tys. zł za jedno mieszkanie.
Każdy repatriant jest uprawniony do uzyskania pomocy na remont, adaptację lub wyposażenie mieszkania w wysokości 8789,75 zł na osobę.
Gdy remont lokalu przeprowadza gmina, uzyskuje ona dotację do wysokości 8789,75 zł na repatrianta oraz każdego członka jego najbliższej rodziny.
Każdy repatriant, który nie ma możliwości podjęcia pracy, oraz pracodawca zatrudniający repatrianta mogą skorzystać ze środków przeznaczonych na aktywizację zawodową, maksymalnie w wysokości 97 768,56 zł na jedną osobę rocznie.
Koszt związany z prowadzeniem ośrodków adaptacyjnych dla repatriantów wynosi średnio ok. 40 tys. zł na osobę przebywającą w ośrodku przez maksymalny czas 180 dni. Repatrianci mają zapewnione zakwaterowanie, wyżywienie, środki higieniczne, kursy języka polskiego i adaptacyjne kursy zawodowe, pomoc w załatwianiu spraw urzędowych. Koszty przyjęcia 100 osób przez ośrodek adaptacyjny dla repatriantów, przy założeniu, że w tej liczbie byłoby średnio 45 rodzin, wiążą się z wydatkami rzędu 10,3 mln zł.
