- Gmina planuje przeznaczyć środki finansowe dla sąsiedniego miasta na pokrycie kosztów utrzymania izby wytrzeźwień (korzystają z niej także mieszkańcy gminy). Czy taki wydatek będzie obowiązkowy i prawnie uzasadniony?
Aby ustosunkować się merytorycznie do podanej problematyki niezbędne jest odniesienie się do regulacji ustawy z 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi. Tam, w art. 39 ust. 1 ustawodawca postanowił, że organy samorządu terytorialnego w miastach liczących ponad 50 tys. mieszkańców i organy powiatu mogą organizować i prowadzić izby wytrzeźwień. Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 26 czerwca 2014 r. (sygn. akt II GSK 414/13) stwierdził: „Jak słusznie zauważył organ nadzoru, co zasadnie zaakceptował sąd I instancji, z art. 39 ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi jasno wynika, iż organy samorządu terytorialnego w miastach liczących ponad 50 tys. mieszkańców i organy powiatu mogą organizować i prowadzić izby wytrzeźwień. Zadanie organizowania i prowadzenia izb wytrzeźwień jest zadaniem o charakterze fakultatywnym i dotyczy tylko powiatów i miast spełniających ten wymóg. Do pozostałych jednostek samorządu terytorialnego przepis ten nie ma zastosowania". Z powyższego wynika, że prowadzenie izby wytrzeźwień jest zadaniem fakultatywnym. Przy czym, mogą je prowadzić – jeśli chodzi o miasta – tylko te liczące ponad 50 tys. mieszkańców, względnie powiaty. Zatem, z formalnego punktu widzenia, o ile miasto spełnia ten wymóg, może prowadzić legalnie taką izbę.
