Na podstawie ustawy Prawo zamówień publicznych (dalej p.z.p.) zawsze możliwe było ustalanie innych niż cena kryteriów oceny ofert, które są związane z przedmiotem zamówienia. Zamawiający jednak najchętniej korzystali (i wciąż korzystają) z kryterium najniższej ceny jako jedynego kryterium, wybierając oferty najtańsze. Powodów niechęci stosowania kryteriów innych niż cena jest wiele. Głównym jest obawa przed trudnościami w uzasadnieniu wyboru zastosowanego kryterium pozacenowego podczas ewentualnej kontroli. Z uwagi na niewymierność większości kryteriów pozacenowych ich stosowanie wiąże się również ze zwiększonym ryzykiem kwestionowania prawidłowości ich zastosowania przez wykonawców. Aby zniwelować to ryzyko, należy bardzo precyzyjnie i jednoznacznie opisać kryteria pozacenowe, co jednak pociąga za sobą konieczność włożenia większego nakładu pracy oraz poniesienia większych wydatków przy przygotowaniu postępowania.
W ostatnich latach w prawie zamówień publicznych wprowadzane były zmiany ograniczające możliwość stosowania kryterium ceny jako jedynego kryterium oceny ofert. Miały one zachęcić zamawiających do częstszego stosowania kryteriów pozacenowych, co służyć miało zapewnieniu wyższej jakości oferowanych dostaw, usług oraz robót budowlanych, jak również obniżeniu kosztów użytkowania zamówionych produktów.
Przynajmniej jedno kryterium pozacenowe
Nowelizacją ustawy Prawo zamówień publicznych z 29 sierpnia 2014 r. podjęto próbę upowszechnienia stosowania kryteriów pozacenowych poprzez wprowadzenie obowiązku stosowania przez zamawiających wszystkich kategorii co najmniej jednego kryterium pozacenowego obok kryterium najniższej ceny. Zastosowanie ceny jako jedynego kryterium było możliwe jedynie w przypadku zamówień, których przedmiot był powszechnie dostępny oraz miał ustalone standardy jakościowe.
Zmiana nie przyniosła efektu zamierzonego przez ustawodawcę, tj. częstszego stosowania kryteriów wpływających na wyższą jakość świadczenia. Zgodnie z raportem Urzędu Zamówień Publicznych opublikowanym w maju 2017 r. najczęściej stosowanymi pozacenowymi kryteriami oceny ofert były: termin realizacji, gwarancja oraz warunki płatności. Kryteria te nie wpływały na jakość zamawianych produktów i były stosowane zwykle jedynie w celu spełnienia formalnego wymogu ustawowego polegającego na zastosowaniu co najmniej jednego dodatkowego kryterium obok kryterium ceny. Kryteria dotyczące jakości, funkcjonalności czy parametrów technicznych występowały wciąż na niskim poziomie, a przyznana im waga najczęściej nie przekraczała 20 proc.
Ograniczenia dla zamawiających rządowych i samorządowych
Dokonując kolejnej nowelizacji (z 22 czerwca 2016 r.), ustawodawca zrezygnował z wymogu stosowania co najmniej jednego kryterium dodatkowego oprócz kryterium najniższej ceny, dopuszczając zasadniczo stosowanie ceny jako jedynego kryterium. Ograniczenie stosowania kryterium ceny pozostawiono jednak w odniesieniu do zamawiających rządowych i samorządowych (art. 3 ust. 1 pkt 1 i 2 p.z.p.), określając w art. 91 ust. 2a p.z.p. wymogi, od których spełnienia uzależnione jest zastosowanie przez zamawiających tych kategorii ceny jako jedynego kryterium oceny ofert lub kryterium o wadze przekraczającej 60proc. Obwarowanie ograniczeniami również sytuacji, w których cenie nadano wagę wyższą niż 60 proc., należy ocenić pozytywnie, bowiem wpływa na ograniczenie praktyki stosowania kryteriów pozacenowych o charakterze pozornym, niezwiązanych z przedmiotem zamówienia.