Polska branża gier ma zdolną kadrę, lecz mniejsze szanse na network

Tę branżę tworzą w Polsce głównie ludzie młodzi?

Nie tylko, choć oczywiście ich jest wielu. My poszukujemy do współpracy kolejnych zdeterminowanych zespołów, które dzięki niej nie muszą od początku martwić się o pieniądze czy marketing, tylko o „dowiezienie” dobrej gry na czas. Z niektórymi współpracujemy już od lat. Część specjalistów dopiero na pewnym etapie decyduje się zacząć działać w branży i w ten sposób wykorzystać nabyte wcześniej umiejętności.

Odczuwamy jakiekolwiek technologiczne zapóźnienia, które blokowałyby rozwój branży?

Moim zdaniem absolutnie nie, bo mamy dostęp do najnowocześniejszych technologii. Sam studiowałem w USA matematykę oraz informatykę i mogę stwierdzić, że poziom kształcenia i merytorycznej wiedzy absolwentów, np. Politechniki Warszawskiej czy UW, nie odbiega od tego, jaki prezentują ci kończący najlepsze uczelnie amerykańskie. Jedyna różnica jest taka, że studiując w Ivy League w Stanach miałem szanse zbudować lepszy network i poznać wybitnych ludzi, nie tylko ze świata nauki, ale i z dużego globalnego biznesu. Łatwiej jest z nimi później współpracować lub rozwijać biznes, bo już cię znają i dzięki temu łatwiej się „przebić”.

A w jaki sposób firma sprawdza, czy pomysł na grę „zaskoczy”, czy okaże się niewypałem?

Każda robi to po swojemu. Prawda jest taka, że nikt nie ma na to patentu i dopiero rynek po premierze weryfikuje, czy osiąga się sukces, czy ponosi porażkę. Niektóre firmy świadomie ponoszą większe ryzyko, tworząc wysokonakładowe produkcje i licząc na potencjalnie większe zyski. Dla mnie, z racji mojego wykształcenia i doświadczenia, ważne jest zbadanie potencjalnego popytu na wczesnym etapie, weryfikowanie i monitorowanie go. Mitygując ryzyko, nie narażamy się na stratę ogromnej ilości pieniędzy i czasu. Jednak dużo spółek tego nie robi i ryzyka nie dywersyfikuje, albo nie robi tego w sposób wystarczająco skuteczny. Często inwestują one wszystko, co mają w zbyt małą liczbę tytułów, nie badają popytu, nie dbają o koszty. Potem próbują robić kolejne emisje, licząc na to, że następny pomysł wypali i że stworzą kolejnego „Wiedźmina” lub „Angry Birds”, dzięki któremu oni i ich inwestorzy dużo zarobią. To często takie „życzeniowe myślenie”, które niestety kończy się na „paleniem” pieniędzy inwestorów. A także próbą uplasowania kolejnej emisji albo zrobienia kolejnej rundy finansowania i psuciem rynku. Konkurencja w tej branży jest bardzo silna, ona zaś sama się zmienia i rozwija – nadal szybko, ale już nie tak dynamicznie, jak choćby w czasie pandemii. Po prostu jest trudniej. Dlatego my przyjęliśmy inny model – low-cost. Badamy potencjalny popyt, zanim w dany tytuł zainwestujemy większe pieniądze. Skupiamy się niskobudżetowych symulatorach, które dużo mniej nas kosztują, a wykorzystując naszą silną pozycję na Steamie, mamy też większą szansę na sukces. Dlatego warto działać w sposób przemyślany i adaptować się do nowych okoliczności. Bo jest to przyszłościowa, dynamicznie zmieniająca się branża, w której – dzięki rozwojowi nowych technologii i AI – wciąż pojawiają się kolejne możliwości.