W listopadzie 1944 roku Franklin Delano Roosevelt wygrał czwarte z rzędu wybory na prezydenta USA, pokonując Thomasa Edmunda Dewey’a, kandydata republikanów. Jego rządy stanowiły prawdziwą epokę w historii USA. Objął urząd w 1933 roku, kiedy kraj zmagał się z Wielkim Kryzysem. Gdy zmarł niespodziewanie 12 kwietnia 1945 roku, świat znajdował się w przededniu zakończenia II wojny światowej, w wyniku której Stany Zjednoczone wyrosły na jedno z głównych mocarstw.
Roosevelt był najdłużej urzędującym prezydentem w historii USA. Jego prezydentura stanowiła precedens w historii kraju. W lutym 1951 roku weszła w życie 22. poprawka do Konstytucji USA ograniczająca liczbę kadencji prezydenta do dwóch. Kto zatem rządził Stanami Zjednoczonymi po II wojnie światowej i jak po 1945 roku kształtowały się wyniki wyborów na jeden z najważniejszych urzędów na świecie?
Harry Truman, demokrata, 33. prezydent USA (12 kwietnia 1945 r. – 20 stycznia 1953 r.)
Zgodnie z amerykańską konstytucją wiceprezydent USA (wybierany w wyborach razem z prezydentem) jest pierwszą w kolejności osobą, która może objąć urząd prezydenta w przypadku jego śmierci, rezygnacji lub usunięcia ze stanowiska. Wiceprezydent przejmuje urząd do końca rozpoczętej kadencji. Taka sytuacja miała miejsce w 1945 roku. Po śmierci Roosevelta (której przyczyną był najprawdopodobniej udar) urząd prezydenta przejął dotychczasowy wiceprezydent, Harry Truman.
W 1948 roku odbyły się 41. wybory prezydenckie w historii USA. Harry Truman, kandydat demokratów, rywalizował z Thomasem Dewey’em, kandydatem Partii Republikańskiej. W wyborach powszechnych Truman zyskał 49,6 proc. głosów, Thomas Dewey – 45,1 proc. Ten wynik przełożył się na przewagę głosów elektorskich i ostateczną wygraną w wyborach.
Czytaj więcej
Wyborom prezydenckim w USA oraz wyborom do Kongresu towarzyszą, w niektórych stanach, referenda dotyczące tego czy zapisać w stanowych konstytucjach prawo do aborcji.