Plus Minus: W sierpniu 1920 r. przewodniczył pan polskiej delegacji, która miała podejmować negocjacje pokojowe z Sowietami w Mińsku. Był to trudny czas, wyruszali państwo na rozmowy jeszcze przed Cudem nad Wisłą. Jak wyglądały warunki negocjacji?
Delegacja polska wiodła bardzo ciężkie życie w Mińsku. Zamknięta, jak w więzieniu, ograniczona w swobodzie, na każdym kroku pilnowana i szpiegowana, szykanowana przez komendanta kwatery, pozbawiona najprymitywniejszych wygód – musiała w tych strasznych warunkach pracować co dzień, nie mając po prostu gdzie się zebrać i naradzić. Na posiedzeniach, gdzie rozważano najważniejsze sprawy państwowe, musiano mówić półszeptem albo stawiać pod drzwiami ordynansa, dla zabezpieczenia się przed podsłuchiwaniem służby lub naszych „opiekunów". Udręką dla nas moralną było przede wszystkim to, że nie wiedzieliśmy przez szereg dni, co się dzieje w Polsce, czy bitwa pod Warszawą wygrana. Bolszewicy za pośrednictwem sowieckiej gazety rozpuścili wiadomości, że Warszawa zdobyta, że sztandar czerwony powiewa nad Warszawą.