Po roku przywracania praworządności znaleźliśmy się politycznie na takim dnie, że gdy przedstawiciel władzy wykonawczej w osobie ministra sprawiedliwości proponuje odebranie władzy sądowniczej kluczowej kompetencji stwierdzania ważności wyborów prezydenckich i przekazanie jej przedstawicielowi władzy ustawodawczej – akurat w tych wyborach kandydującemu – wcale nie mam pewności, czy władza tego nie przeforsuje. Albo nie wymyśli czegoś jeszcze bardziej kuriozalnego w gorączkowych poszukiwaniach rozwiązania problemu, jaki sama sobie stworzyła, „nie uznając” decyzji Sądu Najwyższego uchylającej postanowienie Państwowej Komisji Wyborczej pozbawiające największą partię opozycyjną pieniędzy. Bo po niej jedyną „podstawą prawną” dla ministra finansów odmawiającego wypłacenia PiS subwencji jest stwierdzenie „nieistnienia” całej izby Sądu Najwyższego, tej samej, która za niecały rok zdecyduje o ważności wyborów prezydenckich. Adam Bodnar właśnie potwierdził rozumowanie swojego kolegi z rządu, wskazując kierunek łamania konstytucji, którym można spróbować je jakoś przyklepać. Zapewne znowu jakąś sejmową uchwałą, bo tę ścieżkę korygowania konstytucji władza ma już przetartą, a jej ustawy prezydent nie podpisze.
Czytaj więcej
Anna Maria Żukowska: „Nie wiem, co prezydent Sutryk miał w głowie, że podjął się tego typu działalności. Jeśli oczywiście te zarzuty się potwierdzą, bo mamy domniemanie niewinności, ale łapię się za głowę”.
Próbuję sobie wyobrazić powyborcze scenariusze i namawiam do tego każdego polityka, który chce się podzielić z opinią publiczną kreatywnymi pomysłami na ułatwianie władzy rządzenia.
Stwierdzenie ważności wyborów prezydenckich nie jest tylko drobną formalnością
Próbuję sobie wyobrazić powyborcze scenariusze i namawiam do tego każdego polityka, który chce się podzielić z opinią publiczną kreatywnymi pomysłami na ułatwianie władzy rządzenia. Nawet gdyby na okoliczność odebrania PiS pieniędzy – bo ostatecznie temu służą te kombinacje – uznać, że wystarczy podpis marszałka pod jakimś kwitem z PKW o liczbie oddanych głosów, to pozostaje jeszcze kwestia rozpatrywania protestów wyborczych i chętnie posłucham, komu minister chce oddać tę kompetencję. „Naruszenie przepisów ustawy mogło wywrzeć wpływ na wynik wyborów rozumiany jako różnica pomiędzy liczbą głosów rzeczywiście oddanych na Aleksandra Kwaśniewskiego, a liczbą głosów jaką uzyskałby ten kandydat, gdyby sprawa jego wykształcenia została autorytatywnie rozstrzygnięta przed II turą głosowania. Powyższe rozumowanie wyklucza równocześnie możliwość formułowania stanowczej konkluzji, że byłaby to różnica odwracająca ostateczną kolejność kandydatów” – to fragment uzasadnienia decyzji Sądu Najwyższego rozpatrującego w 1995 roku tysiące protestów wyborczych w sprawie „kłamstwa magisterskiego”. Jeśli ktoś uważa, że stwierdzenie ważności wyborów to tylko drobna formalność sprowadzająca się do policzenia głosów, nie grzeszy ani pamięcią, ani wyobraźnią. I bardzo źle się bawi.
