Plus Minus: W roku 1918 został pan w rządzie Jędrzeja Moraczewskiego naczelnikiem wydziału personalnego „do spraw urzędów powiatowych" Ministerstwa Spraw Wewnętrznych. W lipcu 1919 roku został pan przeniesiony do innego wydziału. Proszę opowiedzieć, jak wyglądało zwolnienie pana z tego pierwszego stanowiska.
Po ustabilizowaniu się nowego rządu Ignacego Paderewskiego MSW staje się przystanią dla byłych urzędników austriackich. Zwolnienie mnie ze stanowiska odbyło się w okolicznościach niepozbawionych pewnego humoru. Wiceminister Bek, komunikując mi o decyzji, w powodzi komplementów oświadczył, że jednak obaj z ministrem doszli do przekonania, że personalia muszą być powierzone starszemu, doświadczonemu urzędnikowi. „Byłby pan niezastąpiony na tym stanowisku, gdyby przy swojej inteligencji nosił pan brodę albo był łysy". Z trudem opanowując śmiech, podniosłem się z krzesła i powiedziałem: „dziękuję panu ministrowi, że nie wymaga pan ode mnie większej inteligencji".