Aktualizacja: 16.06.2021 17:29 Publikacja: 16.06.2021 17:29
Foto: Adobe stock
W czwartek przypada trzydziesta rocznica podpisania Traktatu między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec o dobrym sąsiedztwie i przyjaznej współpracy z 17 czerwca 1991 roku, jednego z najważniejszych, obok traktatu o potwierdzeniu granicy na Odrze i Nysie Łużyckiej z 14 listopada 1990 roku, momentów w stosunkach polsko-niemieckich po II wojnie światowej. Ze względu na zmieniający się wymiar koordynat porządku międzynarodowego współczesnego świata, Polska i Niemcy powinny znaleźć wspólne strategiczne odpowiedzi na ewolucję konstelacji interesów na kontynencie europejskim i wynegocjować nowy traktat o nawiązaniu zintensyfikowanej współpracy. Byłby on zmodyfikowaną wersją Traktatu z 1991 roku i definiowałby kooperację i partnerstwo obu krajów w nowych realiach współczesnych stosunków międzynarodowych w Europie i na świecie, dla których szczególnym wyzwaniem staje się wzrastające poczucie przemocy i konfrontacji międzynarodowej. Odnowienie traktatu powinno być uzupełnione przez zawarcie dodatkowych porozumień tę współpracę zacieśniających. Szczególnym obszarem współdziałania powinny być tutaj domeny polityki bezpieczeństwa i obrony obu partnerów. Polska i Niemcy przechodziłyby w ten sposób na jakościowo wyższy poziom rozwoju partnerskiej współpracy, sygnalizując własnym społeczeństwom i środowisku międzynarodowemu wzrost poczucia budowy wspólnej polsko-niemieckiej odpowiedzialności politycznej za rodzącą się nową strukturę geopolitycznego i geoekonmicznego rozwoju Europy w przyszłości.
Antyimigrancka narracja pasuje sztabowcom KO do strategii „zdrowego rozsądku”, o którym Rafał Trzaskowski wspomina po kilkadziesiąt razy dziennie na spotkaniach wyborczych. Ale jest z nią pewien problem: słabo się łączy z paktem migracyjnym, który jest dopinany właśnie pod naszym przewodnictwem w Unii.
Chcę, aby to wybrzmiało: istnieje bezpośredni związek pomiędzy polityką historyczną a polityką w ogóle. I to na dwóch poziomach. Pierwszym z nich, co oczywiste, są stosunki polsko-niemieckie. Drugim zaś bezpieczeństwo Europy. I Polska musi ten „link” wreszcie zobaczyć.
Propozycja nie do odrzucenia, którą Donald Tusk złożył Rafałowi Brzosce, zdominowała polską debatę publiczną, Co się naprawdę za nią kryje? I co poza resetem w relacjach z biznesem chciał premier osiągnąć swoim przemówieniem na GPW?
Dla pogrążonej w niemocy Europy to ostatnie ostrzeżenie. Szczególnie dotyczy to Polski i innych państw regionu. Skoro prawo do istnienia będzie rozdzielane nierówno podług siły, trzeba być gotowym nawet na najgorsze.
Prezydent USA, zapowiadając przejęcie Strefy Gazy i wysiedlenie Palestyńczyków, spowodował zaostrzenie stanowiska Saudyjczyków, kluczowych dla budowy nowego Bliskiego Wschodu.
Czy w czasie polskiego przewodnictwa w Unii Europejskiej nadzwyczajny szczyt Europejczyków powinien się odbywać w Paryżu? To jedno z pytań, które się pojawiają po burzy wywołanej przez Amerykanów.
Kolejny mocny dzień w wykonaniu złotego. Dolar jest już poniżej 4 zł, a euro zbliża się do poziomu 4,15 zł.
Złoty pozostaje silny, ale chwilo jego ruch został zatrzymany. Rynek czeka na dane makroekonomiczne i informacje dotyczące Ukrainy.
Złoty w środę złapał lekką zadyszkę, ale nie oznacza to jednocześnie, że ma on problemy. Inwestorzy rozgrywają bowiem wątek pokoju na Ukrainie.
Złoty pozostaje silny. Euro jest coraz bliżej poziomu 4,15 zł, a dolar może spaść poniżej 4 zł. Skąd ten ruch?
Nie rozumiem, jak Magdalenka i przywoływanie gen. Jaruzelskiego mają się do wad obecnego procesu nominacyjnego sędziów.
Projekty nowelizacji mających wprowadzić tzw. ślepe pozwy zostały fatalnie napisane. To jednak nie powód, by wyrzucić je do kosza. Bo sama idea jest słuszna.
W polityce przestaliśmy być wyborcami i staliśmy się kibicami. Ta polaryzacja przeniosła się do sądów.
Masz aktywną subskrypcję?
Zaloguj się lub wypróbuj za darmo
wydanie testowe.
nie masz konta w serwisie? Dołącz do nas
