Wilki straszne zostały wskrzeszone? Niezwykły eksperyment z wymarłym gatunkiem

Colossal Biosciences, firma będąca autorem przedsięwzięcia, poinformowała o sprawie w poniedziałek 7 kwietnia. Tego samego dnia na stronie internetowej amerykańskiego tygodnika Time ukazał się obszerny reportaż poświęcony temu tematowi. Dziennikarze, na zaproszenie Colossal Biosciences, mogli 24 marca na żywo zobaczyć młode wilki straszne.

Wilk straszny: Prehistoryczny drapieżnik wymarły ponad 10 tys. lat temu

Wilk straszny (Canis dirus lub Aenocyon dirus) to wymarły gatunek ssaka z rodziny psowatych. Żył w okresie późnego plejstocenu (125–10 tys. lat temu) i był jednym z najsłynniejszych prehistorycznych drapieżników Ameryki Północnej. Zamieszkiwał również tereny Ameryki Południowej. Był znacznie większy niż wilk szary, jego najbliższy żyjący krewny.

Colossal Biosciences, która miała przeprowadzić udaną próbę wskrzeszenia wilka strasznego, to natomiast amerykańska firma zajmująca się biotechnologią i inżynierią genetyczną. Została założona w 2021 roku przez genetyka George'a Churcha i przedsiębiorcę Bena Lamma. Siedziba firmy znajduje się w Dallas w Teksasie. Colossal Biosciences pracuje m.in. nad odtworzeniem takich gatunków jak mamut włochaty, tygrys tasmański i ptak dodo.

Czytaj więcej

Archeologia

Przełomowe odkrycie archeologów. „Kwestionuje nasze rozumienie historii ludzkości"

Grupa archeologów trafiła na niezwykłe znalezisko w Longtan, w chińskiej prowincji Junnan. Badacz...

Wilk straszny został wskrzeszony przez naukowców?

Naukowcy z Colossal Biosciences zmienili geny wilka szarego, aby wskrzesić wilka strasznego. Do rozszyfrowania genomu wilka strasznego wykorzystali DNA z jego zęba sprzed 13 tys. lat znalezionego w stanie Ohio oraz kości ucha sprzed 72 tys. lat odkopanej w stanie Idaho, które wypożyczone zostały z muzeów. Następnie przepisali kod genetyczny najbliższego żyjącego krewnego wilka strasznego, czyli wilka szarego, w ten sposób, aby pasował do genomu wilka strasznego. Tak zmodyfikowany materiał genetyczny przenieśli do komórki jajowej psa domowego.

W efekcie trzech osobnych ciąż urodziły się trzy szczeniaki prehistorycznego gatunku. Jako matki zastępcze wykorzystane zostały duże psy rasy mieszanej. U każdej z nich przeprowadzono planowane cesarskie cięcie, dzięki któremu zminimalizowano ryzyko powikłań okołoporodowych. 1 października 2024 roku przyszły na świat dwa szczenięta wilka strasznego płci męskiej, które otrzymały imiona Romulus i Remus. Natomiast 30 stycznia 2025 roku urodziła się jedna samica, którą nazwano Khaleesi.

Wilki straszne Romulus, Remus i Khaleesi: Co o nich wiadomo?

Wskrzeszone przez naukowców wilki straszne znacząco różnią się od wilków szarych. Są od nich większe i mają białą, długą sierść. Charakteryzują je również silniejsze barki, bardziej umięśnione łapy oraz szerszy łeb i muskularne szczęki z większymi zębami. Ich wycie i skomlenie różni się też od tego wydawanego przez wilki szare.

Wilki straszne od momentu narodzin żyją w USA w rezerwacie ekologicznym o powierzchni 2000 akrów zabezpieczonym wysokim ogrodzeniem. Na jego terenie znajduje się klinika weterynaryjna z personelem obecnym przez całą dobę, schronienie na wypadek trudnych warunków atmosferycznych oraz naturalne nory, „[…] w których wilki mogą zaspokoić swoje wrodzone pragnienie bezpiecznego schronienia”. Zwierzęta mają spędzić w tym miejscu całe życie, będąc pod stałą obserwacją. Lokalizacja rezerwatu utrzymywana jest w tajemnicy, co Colossal Biosciences uzasadnia potrzebą ochrony zwierząt.

Szczenięta, jak można przeczytać w reportażu tygodnika Time, są zdystansowane i wycofują się, kiedy ktoś się do nich zbliża. Są karmione mięsem wołowym, końskim i jelenim, a także wątróbką i innymi podrobami. Jedzą również karmę dla szczeniąt.

Wilki straszne: Nie wszyscy naukowcy popierają projekt Colossal Biosciences

Colossal Biosciences uznała wskrzeszenie wilka strasznego za ogromny sukces. Ma nadzieję, że technologie, które przy tym wykorzystała, pomogą wielu zagrożonym gatunkom zwierząt. Jej entuzjazmu nie podziela jednak część naukowców, którzy nie brali udziału w pracach.