Za swojej dyrekcji dokonała ogromnej pracy modernizacyjnej w MNK, remontując wiele oddziałów i otwierając nowe.
Wyremontowano wówczas m.in. Galerię Sztuki Polskiej w Sukiennicach, Spichlerz, Dom Jana Matejki, Dom Józefa Mehoffera, Pałac Biskupa Erazma Ciołka. Otwarto Pawilon Józefa Czapskiego ,poświęcony wybitnemu malarzowi i pisarzowi z kręgu paryskiej „Kultury” i zrealizowano projekt Europejskiego Centrum Numizmatyki Polskiej w Pałacyku Czapskich. Planowała także przebudowę gmachu głównego MNK i doprowadziła do ogłoszenia międzynarodowego konkursu na ten projekt.
Była autorką lub współautorką wielu głośnych wystaw: Siemiradzkiego, Grottgera, Kantora, Matejki, Wróblewskiego, Lebensteina.
Miała rozległą wizję Muzeum Narodowego. - Moim zdaniem bardzo ważne jest, żeby pokazywać sztukę w szerokim kontekście kultury, historii, kwestii społecznych. Łączyć różne perspektywy. – mówiła mi w rozmowie.
Z MNK była związana niemal przez całe swoje życie zawodowe, ponad 40 lat. Ukończyła historię sztuki na Uniwersytecie Jagiellońskim. Pracę w Muzeum Narodowym w Krakowie rozpoczęła w 1974 roku. Była redaktorka wydawnictwa, a następnie kierowniczką działu nowoczesnego polskiego malarstwa i rzeźby. W latach 1996-2000 pełniła funkcję zastępczyni dyrektora ds. naukowych i oświatowych. W 2000 roku otrzymała nominację na dyrektora MNK.