Warszawskie targi sztuki, 2014 r.

W niedzielę 12 października zakończyły się 12. Warszawskie Targi Sztuki. Nie było niespodzianek. Targi potwierdziły, że podaż na krajowym rynku jest niska. Największe domy aukcyjne przesuwają zaplanowane terminy aukcji, ponieważ nie mogą zgromadzić atrakcyjnej oferty.

Łódzka Galeria Olimpus (www.galeria-olimpus.pl) od 22 lat specjalizuje się w handlu ambitną sztuką polskiej awangardy. Na folderze reklamowym wydrukowała reprodukcję dzieła Wojciecha Fangora „Fala". Obraz sprzedano tuż przed targami. Byłoby to moim zdaniem najlepsze dzieło sztuki na tej imprezie.

Olimpus już po raz kolejny z konieczności sprzedał przed targami przygotowaną ofertę. To cecha naszego niedojrzałego rynku. Nawet gdy dzieło jest wybitne, trzeba skorzystać z pierwszej oferty zakupu, bo nie ma gwarancji, że pojawi się kolejny chętny.

Z powodu niskiej podaży co roku jest tak, że galerie, aby wystawić coś na targach, wypożyczają wybitne dzieła z prywatnych kolekcji. W rzeczywistości nie są one na sprzedaż. Ustala się zaporowe ceny, aby nikt się nie skusił.

Brak ceny na towarze

Oferta galerii Piekary z Poznania (www.galeria-piekary.com.pl) jak co roku miała wysoki, wyrównany poziom. Ozdobą stoiska była fotografia Karola Hillera (1891–1939) za 85 tys. zł.

Chyba tylko jedna galeria (na 50 wystawców) podała przy obiektach ceny. Była nią debiutująca na targach warszawska galeria sztuki współczesnej 101 Projekt (www.101projekt.pl). W przypadku dzieł sztuki podawanie cen jest nie tylko wymogiem prawnym, ale ma też wartość edukacyjną. Są to przedmioty unikatowe, ich ceny są mocno zindywidualizowane. Miłośnicy sztuki często krępują się o nie pytać. Jeśli są podane, każdy może poznać hierarchię panującą na rynku.

Rempex (www.rempex.com.pl), organizator targów, jak co roku wystawił najlepsze prace ze swojej najbliższej aukcji, w tym obraz Henryka Siemiradzkiego za 1,9 mln zł (50 na 120 cm). Jest to olejny szkic do obrazu pod tym samym tytułem, który jest ozdobą zbiorów Muzeum Narodowego w Warszawie. Na świecie dzieła Siemiradzkiego wysoko licytują Rosjanie. Malarz urodził się i wykształcił w Rosji, chętnie pracował dla cara. Jest przez Rosjan uważany za ich artystę.

Na targach dominowała sztuka współczesna. Dużo było fotografii artystycznej. Po raz pierwszy swoją ofertę zaprezentowała warszawska Leica Gallery (www.leica-camera.pl). Jej gwiazdą był Kacper Kowalski. Wystawiono także zdjęcia Bogdana Dziworskiego. Warto szybko zainteresować się dorobkiem tego klasyka. Jest on dopiero odkrywany przez rynek, a ceny jego prac są względnie niskie (ok. 1,5 tys. zł).

Targi zwiedzili najwięksi kolekcjonerzy, np. Bogdan Jakubowski i Marek Roefler, właściciel prywatnego muzeum sztuki w Konstancinie.

Polska fotografia wychodzi w świat

W tym roku same targi zostały przyćmione przez towarzyszące im imprezy edukacyjne. Znakomicie wypadła analiza rynku fotografii przedstawiona przez Rafała Kameckiego z portalu rynku sztuki Artinfo.pl. Firma od 2007 r. organizuje aukcje z cyklu „Fotografia kolekcjonerska". Liczba fotografii na tych aukcjach maleje (ostra selekcja), natomiast obroty zdecydowanie rosną. Rafał Kamecki przygotował szczegółową analizę systematycznego wzrostu cen fotografii różnych autorów. Na przykład prace Pawła Pierścińskiego w 2007 r. kosztowały ok. 3 tys. zł, a dziś są sprzedawane po ok. 8 tys. zł. Są to odbitki typu vintage print, czyli powstałe w czasie, kiedy wykonano zdjęcie.

Rafał Kamecki pokazał także, jak rośnie zainteresowanie odbitkami typu life time print, czyli dziś wywołanymi z archiwalnych negatywów w limitowanych nakładach. W przypadku Pawła Pierścińskiego ceny tego typu zdjęć w 2007 r. wynosiły ok. 1,2 tys. zł, dziś ok. 1,8 tys. zł.