W Holandii coroczną deklarację podatkową składamy w urzędzie skarbowym Belastingdienst. Osoba pracująca w Holandii może otrzymać z tej instytucji wezwanie do rozliczenia, czyli aangifte. Brak odpowiedzi na wezwanie, grozi naliczeniem wysokich kar.
Do rozliczenia przed tamtejszym fiskusem potrzebny jest dokument o nazwie jaaropgaaf. Jest to roczne podsumowanie dochodów wystawiane przez holenderskiego pracodawcę, po zakończeniu roku podatkowego. Jego odpowiednikiem jest polski PIT-11. Można również spotkać się z miesięcznym pokwitowaniem wypłat o nazwie salaris. Ostatni taki dokument z danego roku zazwyczaj jest zbiorczy, czyli zawiera podsumowanie wypłat i odprowadzonego podatku z wszystkich przepracowanych miesięcy. Na jego podstawie również można się rozliczyć przed holenderskim urzędem skarbowym. Jednak zeznania podatkowe najbezpieczniej jest składać z uwzględnieniem jaaropgaaf. Wynika to z faktu, że posiada on ostateczne kalkulacje. Na dokumencie od pracodawcy znajdują się takie słowa jak: loonbelasting/loonheffing czyli podatek dochodowy, a także premie volksverzekeringen – składka na ubezpieczenie społeczne, czy w końcu loon/loon voor loonbelasting czyli dochód brutto. Po rozliczeniu, holenderski urząd skarbowy wyda aanslag – końcową decyzję podatkową. „W niektórych przypadkach, zanim urząd skarbowy wyda ostateczną decyzję, wystawia tzw. decyzję wstępną, czyli voorlopige aanslag. Na jej podstawie podatnik będzie wiedział, czy otrzyma zwrot podatku, czy wręcz przeciwnie – ma spodziewać się niedopłaty i w jakiej wysokości. Jeśli na decyzji wstępnej znalazło się sformułowanie te ontvangen, oznacza to, że urząd przyznał podatnikowi zwrot podatku. Jeżeli figuruje tam napis te betalen, jest to informacja, że podatnik musi zapłacić do urzędu niedopłatę podatku” – mówi Marta Danko, kierownik działu Foreign Finance Affairs and R&D w firmie CUF Sp. z o.o.
