Polskie pioruny ruszają na podbój Europy

Jakie będą korzyści w przypadku zakwalifikowania projektu do programu EDIRPA? Za uzbrojenie płacą poszczególne kraje, ale premia za wspólne zakupy to może być dla Polski ok. 100 mln zł, które najpewniej trafiłyby do Funduszu Wsparcia Sił Zbrojnych. Trzej pozostali kupujący – Litwa, Estonia i Norwegia – otrzymaliby drugie 100 mln zł do podziału. Jak wyjaśniał nam jeden z oficerów Agencji Uzbrojenia, kolejną korzyścią byłoby pójście krok dalej w usprawnieniu zarządzania zakupem uzbrojenia, czyli dalsze przechodzenie na tzw. tryb projektowy, który tak naprawdę do tej pory w Polsce w tym obszarze nie został wdrożony.

Wyniki tego postępowania powinny być znane na przełomie października i listopada. Budżet w obszarze przeciwlotniczym, w którym swój wniosek złożyła Polska, to 103 mln euro, a najpewniej oprócz tego złożony został jeszcze tylko jeden konkurencyjny wniosek. Dlatego można zakładać, że szanse na pozyskanie tego finansowania są znaczne.

Problemy z rozbudową zdolności

Choć Mesko ma sukcesy eksportowe, a być może wkrótce nadejdą kolejne, to pojawiają się problemy z wydajnością produkcji. Nieoficjalnie wiadomo, że w tym roku spółka nie da rady zrealizować wszystkich zakontraktowanych dostaw dla… Wojska Polskiego. Ostatnio umowę na dostawę piorunów dla naszej armii Mesko zawarło z resortem obrony w połowie 2022 r. Zakontraktowano wówczas 3,5 tys. pocisków i 600 zestawów startowych, a wartość tego zamówienia to ok. 3,5 mld zł. Założenie przy realizacji kontraktu było takie, że firma szybko zwiększy zdolności do produkcji. W 2022 r. udało jej się wyprodukować ok. 600 sztuk, a w 2023 r. miał to być prawie tysiąc sztuk. Ten poziom praktycznie udało się osiągnąć (choć armia nie zdążyła już wszystkiego odebrać). Ale w tym roku znów tych egzemplarzy będzie mniej, najpewniej w okolicach 800 sztuk. To oznacza, że de facto te zdolności w ciągu dwóch lat udało się podnieść o zaledwie 30 proc. Biorąc pod uwagę, że docelowo miały wynosić ok. 1,5 tys. sztuk rocznie, to problem wydaje się poważny. A patrząc na duży portfel zamówień na pioruny, może się okazać, że na realizację kontraktów, które jeszcze nie są podpisane, odbiorcy będą musieli czekać długie lata.

To, że spółka ma problem z rozbudową swoich mocy produkcyjnych, widać także na przykładzie tzw. Projektu 400, do którego – jak sama nazwa wskazuje – podatnicy dołożyli 400 mln zł. – Inicjatywa ta ma na celu odtworzenie oraz rozbudowę państwowej wytwórni prochu w Pionkach, wraz z uzyskaniem nowych zdolności i zwiększeniem potencjału produkcji amunicji małokalibrowej, średniokalibrowej oraz wielkokalibrowej, a także rakiet w MESKO SA. Planowany termin zakończenia projektu to 2024 r. – informowali nas pracownicy PGZ. Problem w tym, że ta data i tak już była przekładana i jej także zapewne nie uda się utrzymać.