Aleksander Kappes

Wielokrotnie pisaliśmy o tym, że atrapa sądu konstytucyjnego (tzw. trybunał konstytucyjny Przyłębskiej) osiągnął dno. Ale okazywało się, że kolejne ekscesy orzecznicze tego tworu każą weryfikować tę konstatację. Dno okazywało się wielopoziomowe - pod jednym kryło się kolejne. Trudno w tej chwili przewidzieć, jaki potencjał kreowania dna – konstytucyjnego, prawniczego i etycznego posiada jeszcze TK Przyłębskiej, który po dłuższym okresie zastoju nabrał wigoru i produkuje wiele wyrobów orzeczniczopodobnych, bo i czasy takie, że co i rusz jego mocodawcy muszą się do niego zwracać.

Statuty obydwu spółek przewidują ich likwidację. Oznacza to, że rejestrując spółki w 1992 r. sąd rejestrowy uznał, że ich likwidacja jest możliwa. I przez cały czas, aż do teraz ani Skarb Państwa – właściciel, ani Krajowa Rada, ani Rada Mediów nie uznały za stosowne skorygować tego w statutach.

Brak klasy, z jakim PiS żegna się z władzą jest zbliżony do sposobu jej sprawowania przez ostatnich 8 lat. Desperacka próba upchnięcia swoich ludzi w strukturach europejskich jest tego kolejnym przykładem. Dziwi, że znaleźli się prawnicy, którzy gotowi są sygnować te standardy swoim dorobkiem.

Odpowiedzialność polityków w tym momencie historii Polski polega nie tylko na tym, by nie iść za daleko, ale także na tym, by nie stać i nie czekać. Ważne, by nowa władza potrafiła się samoograniczać i wykorzystywać instrumenty inne niż nowelizacje ustaw tylko w niezbędnym zakresie.