Kiedy pracownik poczty może odmówić wydania listu poleconego

Wraz z mężem założyliśmy spółkę. Jako wspólnik chciałam odebrać na poczcie pismo z sądu gospodarczego. Pani na poczcie nie wydała go, bo nie miałam pieczątki. Czy pieczątka, która tak naprawdę może sobie każdy wyrobić, jest jedynym potwierdzeniem prawa do odebrania przesyłki

– pyta czytelniczka z Warszawy.

Zgodnie z art. 26 pkt. 1 ustawy z 12 czerwca 2003 r. Prawo pocztowe (Dz.U. nr 130 poz. 1188 z późn. zm ) przesyłkę lub kwotę pieniężną określoną w przekazie doręcza się adresatowi pod adresem wskazanym na przesyłce, przekazie pocztowym lub w umowie o świadczenie usługi pocztowej.

Natomiast par. 35 rozporządzenie ministra infrastruktury z 9 stycznia 2004 r. w sprawie warunków wykonywania powszechnych usług pocztowych (Dz.U. nr 5 poz. 34 z późn. zm.) przesyłki rejestrowane i przekazy pocztowe doręcza się za pokwitowaniem odbioru, po stwierdzeniu tożsamości osoby uprawnionej do odbioru. Jeżeli adresatem jest osoba prawna, np. spółka pokwitowanie odbioru powinno zawierać czytelny podpis odbiorcy, datę odbioru i odcisk stempla firmowego. Na tej podstawie pracownicy poczty żądają pieczątki. Jednakże w przypadku jej braku pracownik poczty w pokwitowaniu może wpisać informację o dokumencie potwierdzającym uprawnienie do odbioru przesyłki, np. wyciąg z KRS wskazującym, że dana osoba jest współwłaścicielem lub pełnomocnictwo. Sposób w jaki pracownik poczty sprawdza tożsamość określa par. 36 wspomnianego rozporządzenia. Na jego podstawie może żądać okazania:

Dlatego też pracownik poczty prosi najpierw o pieczątkę. Jeśli jej nie mamy, musimy przedstawić inny dokument uprawniający do odebrania listu. Następnie pracownik sprawdza tożsamość.

Pełnomocnictwo nie tylko pocztowe

Problem z odbiorem rejestrowanych przesyłek mają też osoby, które czasowo przebywają poza granicami Polski. Podczas, gdy byłem na  stypendium zagranicznym okazał się , że jest świadkiem w sprawie sądowej. Aby rodzice mogli odbierać moją korespondencję, przesłałem  im pisemne pełnomocnictwo. Pani na poczcie jednak powiedziała, że jest nieważne, i listu nie wydała. – pisze Adam Materek.

W tym przypadku pracownik postąpił bezprawnie. Zgodnie z par. 18 wspomnianego rozporządzenia Poczta respektuje dwa rodzaje pełnomocnictw: wynikające z przepisów Kodeksu Cywilnego oraz pocztowe. Lepsze jest to pierwsze, bo nic nie kosztuje. Za pocztowe trzeba zapłacić nawet 21 zł.

Kodeks cywilny wymaga jedynie, aby miało formę pisemną. Aby nie narazić się na dyskusję z nadgorliwymi pracownikami, warto je napisać w oparciu o wzór pełnomocnictwa pocztowego. Należy w nim podać:

Można też zaznaczyć, że upoważnia ono do odbioru wszystkich rejestrowanych przesyłek lub określonych, np. listowych, paczek lub  przekazów. Na podstawie takiego pełnomocnictwa pracownik poczty ma obowiązek wydać przesyłkę. Jeśli ma wątpliwości należy poprosić o podanie ich podstawy prawnej lub wezwać kierownika.

Jeśli jednak ktoś woli mieć pełnomocnictwo pocztowe, musi wypełnić formularz, którego wzór stanowi załącznik do regulaminu świadczenia powszechnych usług pocztowych Poczty polskiej. Należy jednak pamiętać, że jest ono ważne tylko terenie działania placówki, w której zostało złożone.