Odszedł Jerzy Gurawski, architekt i współtwórca teatru Jerzego Grotowskiego

O zamieszkaniu w Poznaniu zdecydowała wygrana w konkursie z 1974 roku na kampus Morasko poznańskiego Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza. Gurawski opracował ten projekt wspólnie z Marianem Fikusem.

Zaprojektował także Wydział Fizyki, Centrum Dydaktyczne, Wydział Matematyki i Informatyki, Wydział Geografii UAM, rozbudowę Akademii Muzycznej w Poznaniu, Aulę Nova Akademii Muzycznej, Kryptę Zasłużonych Wielkopolan, zespół apartamentowo-hotelowy „Wstęga Warty”, budynek mieszkalny „Casa Verona”, budynek dydaktyczny dla AWF, Wydział Centrum NanoBioMedycyny w Poznaniu, Kładkę Berdychowską oraz Teatr Tańca w Poznaniu.

Architekt w Poznaniu od 1989 roku prowadził własną pracownię ARPA (Architektoniczna Pracownia Autorska Jerzego Gurawskiego). Przez dwie kadencje, 1990-93, 1993-96, był prezesem poznańskiego oddziału SARP . I wykładał na Politechnice Poznańskiej.

W 2007 roku otrzymał Honorową Nagrodę SARP. Był dwukrotnym laureatem nagrody im. Jana Baptysty Quadro za najlepszą poznańską realizację roku: Wydział Matematyki – 2002 i Aulę Nova Akademii Muzycznej – 2006. Został też odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski w 2000 roku za projektowaniu przestrzeni teatralnej z okazji 40 rocznicy założenia teatru Jerzego Grotowskiego.

Inne znaczące architektoniczne realizacje Jerzego Gurawskiego to m.in. Muzeum Wsi Opolskie, tereny sportowe i hala targowa w Raciborzu, Kościół Parafialny NMP w Głogowie (wspólnie z arch. Marianem Fikusem), uhonorowany Nagrodę SARP „Projekt Roku” (1988).

W latach 60. Jerzy Gurawski miał znaczący udział w tworzeniu teatru Jerzego Grotowskiego - w Teatrze 13 Rzędów w Opolu w Teatrze Laboratorium we Wrocławiu - w okresie, gdy reżyser realizował jeszcze nowatorskie spektakle teatralne. Gurawski pełnił w nim rolę architekta przestrzeni, a nie scenografa .

Opracował przestrzenie teatralne do „Siakuntali”, „Dziadów”, „Kordiana”, „Akropolis”, „Tragicznych dziejów doktora Fausta” i „Księcia Niezłomnego”.

Architekt poznał Grotowskiego w 1960 roku w Krakowie, gdy robił dyplom na politechnice i interesował się teatrem eksperymentalnym.

Czytaj więcej

Teatr

Zmarł Tadeusz Bradecki, artysta o magicznej wyobraźni

Zmarł Tadeusz Bradecki, reżyser i aktor, dyrektor Starego Teatru i Teatru Śląskiego, poinformował...

Jerzy Gurawski mówił mi w rozmowie: "Grotowski w pełni zaakceptował moją teorię przestrzeni teatralnej, w której porusza się aktor i widz i wzajem oddziałują na siebie. To była teoria bardzo prosta, lecz ważna. Zauważyłem mianowicie, że są jakby dwie strefy odczuć. Jedna wizualna, obejmująca wszystko co człowiek widzi, czyli ten bezpieczny świat, który jest dla niego zdefiniowany. I druga – strefa intuicyjna, znajdująca się z tyłu, domniemywana, dostarczająca różnych niespodzianek. Znacznie bogatsza od tej pierwszej. W przeciwieństwie do widocznej, jednoznacznie określanej, podsuwa rozmaite przypuszczenia na podstawie kroków, szelestów, dźwięków, reakcji rozmówcy. W tradycyjnym teatrze zupełnie niewykorzystywana, gdyż patrzy się w nim tylko przed siebie. Chciałem, żeby cała przestrzeń, która człowieka otacza, grała w teatrze. Grotowskiemu ten pomysł szalenie się spodobał. I po raz pierwszy wykorzystaliśmy go w 'Siakuntali' Kalidasy".