Centrum Obrony Praw Człowieka „Wiosna” od niemal trzech dekad dokumentuje represje i przestępstwa reżimu Aleksandra Łukaszenki.
W historii dwukrotnie zdarzała się sytuacja, by Pokojowa Nagroda Nobla była przyznawana osobie przebywającej w więzieniu. W 1935 roku otrzymał ją więziony w obozie koncentracyjnym w hitlerowskich Niemczech pisarz i pacyfista Carl von Ossietzky. Z kolei w 2010 roku nagrodę tę dostał Liu Xiaobo, więziony wówczas przez władze w Pekinie chiński pisarz i dysydent. W imieniu Bialackiego zaś, podobnie jak w przypadku Lecha Wałęsy w 1983 roku, nagrodę odbierała żona laureata Natalia Pinczuk.
Bialacki od 20. roku życia brał udział w ruchu antykomunistycznym i narodowo-demokratycznym. W młodości działał w nieformalnej, faktycznie podziemnej organizacji, wraz z kolegami kupując proste maszynki drukarskie i wyrabiając ulotki. Celem organizacji, według jego słów, była niepodległość Białorusi.
Bialacki był współzałożycielem, a w latach 1986–1989 przewodniczącym Towarzystwa Młodych Literatów „Tutejszyja”. W tym okresie KGB podjęło próbę jego zwerbowania, jednak na pierwszym spotkaniu Bialacki odmówił kontynuowania jakichkolwiek kontaktów z tą instytucją.
Aleś Bialacki - pokojowy noblista w niewoli
Białoruski działacz społeczny, polityk i obrońca praw człowieka, dyrektor Centrum Obrony Praw Człowieka „Wiosna”, wiceprzewodniczący Międzynarodowej Federacji Praw Człowieka od lat pozostaje w niewoli. Dziś otrzymał Pokojową Nagrodę Nobla.