Buzek szefem eurochadeków?

– Nie na miejscu są spekulacje o następcy. Przecież Martens dopiero umarł – oburza się Jacek Saryusz-Wolski na pytanie „Rz" o kandydatów. Podkreśla jednak, że to funkcja bardzo ważna, choć nie tak na widoku jak szefowie państw i rządów.

Europejska Partia Ludowa jest  największą organizacją polityczną w Europie. Gromadzi 73 partie centroprawicowe (w tym PO i PSL) z 40 krajów, nie tylko z UE. Ponieważ dziś w Unii przeważają przywódcy chadeccy, to EPL jest też partią władzy, w której są szefowie 13 rządów, w tym Niemiec, Hiszpanii czy Polski. Ma najsilniejszą reprezentację w Parlamencie Europejskim i w Komisji Europejskiej – 13 z 28 komisarzy, w tym przewodniczący Jose Barroso, to chadecy. Chadekiem jest też przewodniczący Rady Europejskiej Herman Van Rompuy.

W najbliższych wyborach do europarlamentu najprawdopodobniej znów zwycięży EPL i jej kandydat zostanie przewodniczącym Komisji Europejskiej. – Właśnie od szefa partii przywódcy państw oczekują, że zajmie się tym rozdaniem personalnym. To Martens był autorem wyboru Barroso na szefa Komisji – przypomina Saryusz-Wolski.

EPL spotyka się też w gronach specjalistycznych, np. dotyczących polityki energetycznej czy spraw zagranicznych, gdzie należący do tej partii ministrowie z różnych krajów uzgadniają wspólne stanowisko. Na forum ministrów EPL pojawił się pomysł Radosława Sikorskiego dotyczący rozwiązania klinczu dyplomatycznego wokół problemu broni chemicznej w Syrii.

Saryusz-Wolski jest jednym z wiceprzewodniczących PO i posłańcem, który w 2001 r. przyjechał do Martensa z wnioskiem o członkostwo dla właśnie powstałej PO. – Martens był pomysłodawcą i założycielem EPL – przypomina polski europoseł. Funkcję szefa tej partii sprawował przez 23 lata. Wcześniej był dziewięciokrotnie premierem Belgii. Przeszedł drogę od flamandzkiego działacza, który protestował przeciwko francuskim napisom na światowej wystawie EXPO w Brukseli, do wielkiego zwolennika kompromisów, najpierw w Belgii, potem w Unii Europejskiej.

Pochodził z biednej rolniczej rodziny z okolic Gandawy. Z wykształcenia prawnik i filozof (tomista), miał 77 lat. – We wszystkim, co robił, inspirowała go chrześcijańska demokracja – wspominał wczoraj jego przyjaciel Herman van Rompuy.