Prawo do odliczenia przysługuje podatnikowi, który w roku podatkowym wychowywał własne lub przysposobione dzieci:
- małoletnie,
- bez względu na ich wiek, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymywały zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną,
- do ukończenia 25 roku życia uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty, przepisach o szkolnictwie wyższym lub w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe obowiązujących w innym niż Polska państwie, jeżeli w roku podatkowym nie uzyskały dochodów podlegających opodatkowaniu według skali podatkowej lub na zasadach określonych w art. 30b (dochody z odpłatnego zbycia papierów wartościowych) w łącznej wysokości przekraczającej kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek i stawki podatku, określonych w pierwszym przedziale skali podatkowej (z wyjątkiem renty rodzinnej).
[b]Oznacza to, że dziecko nie mogło zarobić więcej niż 3088,68 zł. [/b]Ulgę odlicza się od podatku jednego z rodziców lub od podatku obojga. Gdy rodzice są rozwiedzeni albo w separacji, odliczenie przysługuje temu, u którego dzieci faktycznie zamieszkują. Jeżeli przez część roku podatkowego dzieci faktycznie zamieszkują u każdego z rodziców (w stosunku do których sąd orzekł rozwód lub separację), odliczenie przysługuje każdemu z nich. W takiej sytuacji odliczenie to iloczyn liczby miesięcy pobytu dzieci u rodzica i 1/12 kwoty wynikającej z pomnożenia liczby wychowywanych dzieci i 1173,70 zł.