Krzysztof Wielicki: W górach trzeba mieć szczęście

Statystycznie rzecz biorąc, nie powinienem żyć. Spędziłem w górach dziewięć lat, a im dłużej tam jesteś, tym większe ryzyko, że popełnisz błąd albo stanie się coś nieprzewidzianego. Szczęście sprzyja jednak lepszym i tym, którzy doświadczenie gromadzą powoli, przez lata. Źle działa droga na skróty – mówi jeden z najwybitniejszych himalaistów na świecie.

Aktualizacja: 09.11.2018 22:53 Publikacja: 09.11.2018 00:01

Krzysztof Wielicki: W górach trzeba mieć szczęście

Foto: Forum

Plus Minus: Dostał pan Nagrodę Księżnej Asturii. Za co został pan wyróżniony?

Krzysztof Wielicki: To jest nagroda dla całego polskiego środowiska alpinistycznego. Do tej pory dostawali ją piłkarze, lekkoatleci, tenisiści czy rajdowcy, czyli bardzo znane i medialne osoby. Z tego, co wiem, oprócz nominacji dostałem bardzo wiele rekomendacji, bo samo zgłoszenie mogłoby nie wystarczyć. Dla mnie największą wartością są właśnie te rekomendacje, a nie sama nagroda. Chciałbym je wszystkie zobaczyć. Obiecała mi to nasza przyjaciółka z Instytutu Polskiego w Hiszpanii. Myślę, że kiedy jury usłyszało o tym, że zgłoszony jest Krzysztof Wielicki, mogło być trochę zdziwione, czemu nie Reinhold Messner, który jest najbardziej znaną postacią naszego środowiska i ma niezaprzeczalne osiągnięcia. Z jednej strony polski himalaizm, a z drugiej legenda Messnera. Z mojej generacji niewielu zostało żywych, więc powiem przekornie, że dlatego padło na mnie, a przyznając nagrodę nam obu, kapituła bardzo ładnie z tego wybrnęła.

Pozostało jeszcze 94% artykułu

19 zł za pierwszy miesiąc czytania RP.PL

Rzetelne informacje, pogłębione analizy, komentarze i opinie. Treści, które inspirują do myślenia. Oglądaj, czytaj, słuchaj.

„Rzeczpospolita” najbardziej opiniotwórczym medium października!
Plus Minus
Co można wyczytać z priorytetów prezydencji przygotowanych przez polski rząd? Niewiele
Plus Minus
Po co organizowane są plebiscyty na słowo roku? I jakie słowa wygrywały w innych krajach
Plus Minus
Gianfranco Rosi. Artysta, który wciąż ma nadzieję
Plus Minus
„Rozmowy o ludziach i pisaniu”. Dojmujące milczenie telefonu w domu
Plus Minus
„Trojka” Izabeli Morskiej. Tożsamość i groza w cieniu Rosji