[srodtytul] Literatura polska[/srodtytul]

[b]1 Katarzyna Grochola „Kryształowy Anioł” (Wydawnictwo Literackie)[/b]

Nowa powieść najpopularniejszej polskiej pisarki została rewelacyjnie przyjęta przez stęsknione do granic rozpaczy czytelniczki. W ciągu miesiąca sprzedano jej prawie 104 000 egz. Można przyjąć, że do końca lipca osiągnięty zostanie poziom 120 000 egz. Taka jest siła czytających kobiet.

[b]2 Monika Szwaja „Gosposia prawie do wszystkiego” (Wydawnictwo SOL) [/b]

Nie myliłem się w prognozach. Książka po miesiącu sprzedaży jest bardzo wysoko we wszystkich rankingach. Pisarka trzyma się konsekwentnie jednego schematu fabularnego, w którym dobra, wrażliwa kobieta zmaga się z niegodziwymi mężczyznami i odnosi sukces dzięki swoim przymiotom i niezawodnym przyjaciółkom.

[b]3 Małgorzata Kalicińska „Dom nad rozlewiskiem” (Zysk i S-ka Wydawnictwo)[/b]

Z wypowiedzi pisarki wynika, że ma ona niezwykle czytelną wizję literatury popularnej i swojego w niej miejsca. Potrafi również tę filozofię istnienia ładnie i ciekawie zapisać.

[b]4 Małgorzata Kalicińska „Miłość nad rozlewiskiem” (Zysk i S-ka Wydawnictwo)[/b]

Ostatnia część wielkiej sagi. A dwie pierwsze jej części można już kupić w jednym tomie zatytułowanym „Rozlewisko”. Oczywiście w płóciennej oprawie.

[b]5 Andrzej Pilipiuk „Rzeźnik drzew” (Fabryka Słów) [/b]

Poczucie humoru autora znacznie łagodzi wrażenia z lektury – nieco surrealistyczne.

[b]6 Marek Krajewski „Głowa Minotaura” (Wydawnictwo W. A. B.)[/b]

Dwaj śledczy – Eberhard Mock z Breslau i Edward Popielski z Lwowa są duchowymi bliźniakami. Czasami ważniejsze od prawa jest ich własne poczucie sprawiedliwości. Czytelnicy jednak rzadko współczują ściganym przez nich zbrodniarzom, gdyż popełniają oni czyny straszne. To też cecha szczególna pisarstwa Krajewskiego.

[b]7 Małgorzata Kalicińska „Powroty nad rozlewiskiem” (Zysk i S-ka Wydawnictwo)[/b]

Nie trzeba czekać na zbawienie, przekonuje nas pisarka, można przecież budować własny raj. Krajobrazy są oczywiście ważne, ale jeszcze istotniejsze są uczucia. Bez nich świat staje się ziemią Ulro.

[b]8 Janusz L. Wiśniewski „Bikini” (Świat Książki)[/b]

Tą powieścią pisarz mnie zaskoczył. W istocie jest to książka pacyfistyczna, pokazującą okrucieństwo wojny i cenę, którą płacą zwykli ludzie za imperialne i nacjonalistyczne mrzonki polityków. To bardzo smutna opowieść o pokoleniach, które od wojny nie są w stanie uciec.

[b]9 Karolina Macios „Pieskie życie mojego kota” (Znak)[/b]

Kolejna książka autorki „Wszystkich mężczyzn mojego kota”. Łączy je postać Ady, nieco szalonej głównej bohaterki. Jej wariactwa, dowcipnie opowiedziane, udzielają się otoczeniu i, niestety, chowanym przez nią zwierzętom.

[b]10 Jacek Komuda „Samozwaniec” T. 1 (Fabryka Słów) [/b]

Nowość, nie czytałem. Poprawię się.

[srodtytul] Literatura obca[/srodtytul]

[b]1 Paulho Coelho „Zwycięzca jest sam”. Tłum. Jarek Jeździkowski (Drzewo Babel)[/b]

Chyba po raz pierwszy czytelnik książki brazylijskiego pisarza nie jest w stanie identyfikować się z głównym bohaterem. Jest on bowiem egoistycznym, zakochanym w sobie potworem, który dokonuje egzekucji swojej byłej żony i jej kochanka za naruszenie idei wiecznej miłości. Zbrodnia nie zostaje, niestety, ukarana.

[b]2 Stephenie Meyer „Zmierzch”. Tłum. Joanna Urban (Wydawnictwo Dolnośląskie)[/b]

Ostrzegam, że czytelnicy nocami ostrzą sobie na tej książce kły. Musimy być ostrożni.

[b]3 Stephenie Meyer „Przed świtem” Tłum. Joanna Urban (Wydawnictwo Dolnośląskie)[/b]

Scena upolowania przez Bellę pumy i opis doznań smakowych po przegryzieniu zwierzęciu gardła należy uznać za najgorsze w historii współczesnej literatury.

[b]4 Ferenc Máté „Winnica w Toskanii” Tłum. Zbigniew Kordylewski (Prószyński i S-ka)[/b]

Kiedy czytałem tę powieść, co chwila zadręczałem żonę opisami włoskich potraw i domagałem się kupna oliwy nieoczyszczonej.

[b]5 Stephenie Meyer „Księżyc w nowiu”. Tłum. Joanna Urban (Wydawnictwo Dolnośląskie)[/b]

Nie ruszam się nigdzie ostatnio bez osinowego kołka i staram się unikać nocy. Wprawdzie komary nie zdradzają już zainteresowania moją słodką niegdyś krwią, ale wampiry mają wilczy apetyt.