Aktualizacja: 08.05.2015 18:45 Publikacja: 08.05.2015 01:51
Wojciech Stanisławski
Foto: Fotorzepa/Waldemar Kompała
Byłaby to mroczna baśń o starym ojcu Stasiuku i jego stu synach i córkach, którzy ruszyli w trzy strony świata, ale nie nowogrodzkie ruble przywieźli i nie Laszki synowe, tylko potłuczone zwierciadła i zwiędłe sakwy: gdy je rozwiązać, słychać drwiący śmiech. I nawet podtytuł tego wydania magazynu jest należycie baśniowy, po trosze oswojony, po trosze egzotyczny. „Kelet", czyli „wschód"– po węgiersku. A kto nie zaczynał wędrówek środkowoeuropejskich od dworca Budapest Keleti?
Z tymi wędrówkami stało się trochę jak w baśni: pokolenie dorosłe po roku 2000 przeczytało „Opowieści galicyjskie", a potem „Jadąc do Badabag" i zachciało mu się, jak każdemu prawie, kto miał w ręku te książki zbójeckie, ruszyć przed siebie. „Hit the road, Jack!". Ale już nie trawiaste koleiny jak z Syrokomli albo Stachury im się marzyły, nie skrojona pod nostalgików transamerykańska Route 66 czy jakieś herbertowskie ścieżki przez galerie i Toskanie.
Nowi podróżnicy usłyszeli zew straszliwych, rozpływających się w lecie i kruszejących na wiosnę krzywych szos, uklepywanych przez skacowaną brygadę budowlańców z szutru i lepiku, tych szos, które łączą Koszalin, Oradeę, Valjevo, Tartu, Grodno i Cheb. Ruszyli rozpoznać się w przaśnej, niedorobionej i zachlapanej Europie Wschodniej, która, owszem, bezustannie udaje (że jest Środkowa), ale zarazem jest autentyczna jak żadne inne miejsce na świecie, bo komu chciałoby się podrabiać te wszystkie pomazane sprejem przystanki z wdeptanymi w ziemię tuzinami kapsli, te tuningowane beemki, z których sypie się rdza, i stare kobiety w chustkach pachnące nieświeżym mlekiem?
Planszówka „Lipowo: Kto zabił?” to udana polska gra detektywistyczna.
Dlatego nie warto liczyć na to, że „na pewno nic się nie stanie” albo „jakoś tam będzie”
„Cykle” Piotra Matywieckiego to wysokiej próby poezja metafizyczna zorientowana na sprawy kluczowe.
Szczególnie poruszyły mnie „Kłamstwa, którymi żyjemy” Jona Fredericksona – „trudno zmierzyć się z prawdą o sobie, gdy nasze mechanizmy obronne, choć wydają się pomocne, często nas ograniczają”.
„Dziadkiem z Wehrmachtu” grano przeciw Sławomirowi Mentzenowi w 2023 r. i Donaldowi Tuskowi w 2005 r., czyli wiele lat po wojnie. A co myślano o Konradzie Swinarskim (1929–1975), wybitnym reżyserze, którego brat był w Waffen SS, a matka podpisała folkslistę?
Tytuł, jaki zdobył 18-letni Hindus Gukesh Dommaraju, oznacza, że mistrzem świata znów został szachista z kraju, w którym narodziła się królewska gra.
Mariusz Błaszczak, ujawniając plany użycia wojska w czasie kampanii wyborczej, igrał z wiarygodnością naszego państwa. Do politycznej młócki wykorzystał wojsko, a także podległy mu urząd.
Jeśli z powodu sporów w wymiarze sprawiedliwości nie dojdzie do prawomocnego osądzenia stalinowskiej zbrodni, będzie to blamaż całego państwa.
Zarówno okrzyk „Nie bać Tuska”, jak i „***** ***” mają charakter wulgarny. Czy oznacza to, że automatycznie zostaje popełnione wykroczenie?
Jeśli osoba prowadzi kilka przedsiębiorstw, to mamy do czynienia z kilkoma administratorami. W razie nałożenia kar z RODO ich obroty nie powinny być kumulowane.
Intrygujące jest to, czy sztuka może i powinna wpływać na kształt prawa i wybory dokonywane przez sądy.
Samorząd adwokatów - zawodu zrzeszającego ludzi wszechstronnie wykształconych inspiruje się „Moralnością pani Dulskiej”.
Przepisy nie nakazują oznaczania, że treści, które publikujemy, zostały stworzone lub współtworzone przez AI. Nie mamy więc pewności, czy ich autorem jest człowiek czy sztuczna inteligencja.
Słuchając i oceniając publiczne wypowiedzi prawników, wiele osób łapie się za głowy, a powinniśmy zacząć od ustalenia, w jakiej roli oni występują.
Masz aktywną subskrypcję?
Zaloguj się lub wypróbuj za darmo
wydanie testowe.
nie masz konta w serwisie? Dołącz do nas
