Tylko 69 zł za pół roku czytania.
O tym, jak szybko zmienia się świat. Czy będzie pokój na Ukrainie. Co się dzieje w kraju przed wyborami. Teraz szczególnie warto wiedzieć więcej. Wyjaśniamy, tłumaczymy, inspirujemy.
"Atakować książką". Papierowa dywersja
"Atakować książką" – jakże trafny tytuł dla tego tomu! Choć pozory mogą mylić – kto znał Jerzego Kulczyckiego, autora i bohatera tych wspomnień, mógłby myśleć raczej o „ataku" w postaci strumienia książek nieoczekiwanie zsuwających się z półek na zaskoczonego gościa ciasnawej księgarni Orbis przy Kenway Road w londyńskiej dzielnicy Earl's Court. Po lekturze wiemy już, że bynajmniej nie o takim uderzeniu pisze Kulczycki.
Jerzy Kulczycki, „Atakować książką”, IPN, Warszawa 2016
„Atakować książką" to autobiografia człowieka, który książkę uznał za stosowny oręż w walce z powojennym ustrojem Polski. Służył autorom: wyławiał ich z tłumu, dostrzegał potencjał ich dzieł, publikował je, wprowadzał na rynek, podsuwał czytelnikom na Zachodzie i, najrozmaitszymi sposobami, także w Polsce, gdzie głód niekrępowanej cenzurą literatury był ogromny.
Życiorys Kulczyckiego był typowy dla pierwszego pokolenia wojennych exulów w Anglii: urodzony w 1931, poprzez Kazachstan i Jangijul dotarł do Junackiej Szkoły Kadetów w Persji, a stamtąd w sierpniu 1947 roku transportem wojskowym do Anglii. Kolejna szkoła, angielska, prowadząca do matury i na studia. Skończył inżynierię lądowo-wodną, do emerytury pracował w zawodzie, który pozwalał mu utrzymywać nie zawsze rentowną działalność uboczną, czyli wydawnictwo i księgarnię.
