Od zażalenia opłata jest taka sama

Konsekwencje tego bywają bardzo dotkliwe, bo wskutek upływu terminu można stracić bezpowrotnie możliwość zakwestionowania rozstrzygnięcia sądu. Co ważne, taki jest także skutek wniesienia opłaty niższej od należnej choćby o jeden grosz, co potwierdził Sąd Najwyższy.

Pełnomocnik w tej sprawie uiścił opłatę od zażalenia na odrzucenie wniosku o sporządzenie uzasadnienia w kwocie 30 zł, biorąc za podstawę art. 14 [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr?n=1&id=355730]ustawy z 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych[/link] (DzU nr 167, poz. 1398 ze zm.). Według tego przepisu w sprawach, w których przepisy nie przewidują opłaty stałej, stosunkowej lub tymczasowej, pobiera się opłatę podstawową, a ta wynosi 30 zł i stanowi minimalną opłatę, którą strona obowiązana jest uiścić od pisma, chyba że ustawa stanowi inaczej.

Zdaniem sądu I instancji obowiązuje w tym zakresie art. 19 ust. 3 pkt 2 w związku z art. 13 określającym wysokość opłaty stosunkowej w sprawach majątkowych (5 proc. od wartości przedmiotu sporu lub zaskarżenia, ale nie więcej niż 100 tys. zł i nie mniej niż 30 zł). Wedle art. 19 ust. 3 pkt 2 ustawy [b]od zażalenia pobiera się jedną piątą opłaty stosunkowej, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej. Opłata od zażalenia wyliczona na podstawie tych przepisów, tak, jak by chciał sąd I instancji, wynosiłaby 103 zł. [/b]

Wskutek zażalenia pełnomocnika na postanowienie odrzucające jego zażalenia sprawa trafiła do sądu II instancji. Ten uznał, że w kwestii prawnej podstawy do ustalenia opłaty sądowej od zażalenia, o jakie chodzi w tej sprawie, musi się wypowiedzieć Sąd Najwyższy. Nie ma bowiem co do tego pełnej zgody w orzecznictwie sądowym i nauce prawa.

W uchwale podjętej dla wyjaśnienia tej wątpliwości SN stwierdził, że od zażalenia na postanowienie w przedmiocie odrzucenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku w sprawach o prawa majątkowe pobiera się opłatę podstawową, wskazując jako podstawę art. 14 ust. 1 ustawy o kosztach sądowych.