Piszemy pozew krok po kroku

[ramka][b]ZAPAMIĘTAJ![/b]

- Wszystkie roszczenia ze stosunku pracy przedawniają się po upływie trzech lat od dnia, w którym stały się wymagalne (art. 291 § 1 k.p.). Trzeba o tym pamiętać, bowiem powództwo o przedawnione roszczenie zostanie przez sąd oddalone, jeżeli pracodawca wcześniej nie zrzekł się korzystania z zarzutu przedawnienia.

- Pracownik i pracodawca mogą występować przed sądem pracy samodzielnie albo za pośrednictwem pełnomocnika procesowego. Może nim być adwokat albo radca prawny. Poza tym pełnomocnikiem strony może być również inspektor pracy, pracownik zakładu, w którym pracownik jest lub był zatrudniony, współuczestnik sporu, przedstawiciel związku zawodowego. Wyjątek dotyczy wniesienia skargi kasacyjnej. W tym wypadku trzeba mieć adwokata lub radcę prawnego (art. 87 [sup]1[/sup] k.p.c.).[/ramka]

[ramka][b]ZAPAMIĘTAJ![/b]

Zgodnie z kodeksem pracy pracownikiem jest osoba zatrudniona na podstawie umowy o pracę, powołania, wyboru, mianowania lub spółdzielczej umowy o pracę.

Tymczasem w przypadku spraw sądowych za pracownika uważa się dodatkowo:

- członków rodziny i spadkobierców pracownika,

- osobę, która dochodzi od zakładu pracy odszkodowania lub ustalenia uprawnień do świadczeń na podstawie przepisów o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych,

- członka rolniczej spółdzielni produkcyjnej,

- osobę, która świadczy pracę na podstawie umowy o pracę nakładczą,

- członków rodziny i spadkobierców członka rolniczej spółdzielni produkcyjnej oraz osoby świadczącej pracę na podstawie umowy o pracę nakładczą,

- inne osoby, którym z mocy odrębnych przepisów przysługują roszczenia z zakresu prawa pracy.

Tak wynika z art. 476 § 5 pkt 1 k.p.c.[/ramka]

[srodtytul]Powrót po sprawie[/srodtytul]

Wyrok przywracający do pracy to jeszcze nie koniec walki o powrót do firmy.

Ponowne nawiązanie stosunku pracy nie wynika bowiem z mocy samego prawa ani orzeczenia sądu. Konieczne są jeszcze działania zainteresowanego powrotem do firmy. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w wyroku z 2 lutego 2010 r. potwierdził, że restytucja stosunku pracy na podstawie wyroku przywracającego nie następuje automatycznie [b](sygn. III SA/lu 439/09). [/b]

Zgodnie z art. 48 § 1 kodeksu pracy firma może odmówić ponownego zatrudnienia pracownika, jeżeli w ciągu siedmiu dni od przywrócenia nie zgłosił gotowości niezwłocznego podjęcia pracy. Musi zatem spełnić dwa warunki: po pierwsze zgłosić gotowość, po drugie zrobić to we właściwym czasie.

[srodtytul]Firmo, wracam[/srodtytul]

Kodeks pracy nie określa, w jaki sposób pracownik powinien zgłosić swoją gotowość do pracy po przywróceniu.

[b]Sąd Najwyższy w wyroku z 3 czerwca 1998 r.[/b] uznał, że zgłoszenie w ciągu siedmiu dni od przywrócenia gotowości niezwłocznego podjęcia pracy (art. 48 § 1 k.p.) może być dokonane przez każde zachowanie objawiające w dostateczny sposób zamiar kontynuacji reaktywowanego stosunku pracy [b](sygn. I PKN 161/98)[/b].

W innym wyroku SN stwierdził, że pracownik musi powiadomić pracodawcę o zamiarze kontynuacji pracy. Gotowość może zgłosić pisemnie, ustnie lub telefonicznie [b](sygn. PK 117/07)[/b].

[srodtytul]Pilnować terminów[/srodtytul]

Przepisy nie określają, od jakiego momentu rozpoczyna się bieg siedmiodniowego terminu na zgłoszenie gotowości niezwłocznego podjęcia pracy. Z orzecznictwa jednak wynika, że biegnie on od daty uprawomocnienia się orzeczenia o przywróceniu.

Czasem pracownik nie zdąży zawiadomić pracodawcy. Spóźnienie nie powoduje automatycznej utraty szans na powrót. Pracownik będzie nadal mógł się o to starać, jeśli uda mu się wykazać, że przekroczenie terminu nastąpiło z przyczyn od niego niezależnych.

W orzecznictwie jest opisanych sporo sytuacji, które usprawiedliwiały spóźnienie, np. niepowiadomienie o wyroku przywracającym przez pełnomocnika, a nawet zawinione przez pracownika przyczyny, takie jak nieznajomość terminu na powiadomienie. Mogą one zostać, uwzględnione, gdy opóźnienie nie jest nadmierne.

[ramka][b]ZAPAMIĘTAJ![/b]

Pracownik, który przed przywróceniem do pracy podjął zatrudnienie u innego pracodawcy, może bez wypowiedzenia, za trzydniowym uprzedzeniem, rozwiązać umowę o pracę z tym pracodawcą w ciągu siedmiu dni od przywrócenia do pracy.

Rozwiązanie umowy w tym trybie pociąga za sobą skutki, jakie przepisy prawa wiążą z rozwiązaniem umowy o pracę przez pracodawcę za wypowiedzeniem.[/ramka]

[srodtytul] Sąd sądem...[/srodtytul]

Zdarza się, że pracodawca nie chce wykonać wyroku sądu, mimo że pracownik wypełnił wszystkie związane z przywróceniem obowiązki. Pracodawcę można do tego przymusić. W takim wypadku organem egzekucyjnym staje się sąd pracy. Przywrócony powinien złożyć wniosek o egzekucję prawomocnego wyroku. Sąd wyznaczy termin, w którym powinno to nastąpić.

Jeżeli pracodawca nie wykona tego obowiązku, to może zostać ukarany grzywną, która nie może przekraczać tysiąca złotych. To ograniczenie jednak przestaje obowiązywać, jeśli trzykrotne wymierzenie grzywny nie osiągnęło zamierzonego skutku. Suma wszystkich wymierzonych pracodawcy przez sąd grzywien nie może przekroczyć 100 000 zł.

Grzywna nie jest jednak najsurowszą konsekwencją niewykonywania wyroku sądu przywracającego pracownika do pracy. Przełożony, który odmawia wykonania wyroku, może być przymuszony do jego wykonania przez zastosowanie aresztu. Zgodnie z art. 1053 k.p.c. sąd, wymierzając grzywnę, orzeknie jednocześnie – na wypadek niezapłacenia – zamianę grzywny na areszt. Sąd może orzec, że jeden dzień aresztu odpowiada np. 5 albo 150 złotych grzywny.

Ogólny czas trwania aresztu nie może w tej samej sprawie przekroczyć sześciu miesięcy. Jeżeli dłużnikiem, do którego skierowane było wezwanie sądu, jest osoba prawna lub inna organizacja, środkom przymusu podlega jej pracownik odpowiedzialny za niezastosowanie się do wezwania, a gdyby ustalenie takiego pracownika było utrudnione, środkom przymusu podlegają osoby uprawnione do jej reprezentowania.

Należy także pamiętać, że pracodawca, który uporczywie uchyla się od wykonania wyroku przywracającego pracownika do pracy, zgodnie z art. 218 § 1 kodeksu karnego podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.

[srodtytul]SN o przywróceniu[/srodtytul]

– Likwidacja stanowiska zajmowanego przez pracownika przed rozwiązaniem z nim umowy o pracę nie stanowi przeszkody w orzeczeniu przywrócenia do pracy na dotychczasowych warunkach – [b]wyrok z 19 kwietnia 2001 r. (sygn. akt I PKN 381/00)[/b].

– Pracownikowi, który w ciągu siedmiu dni od uprawomocnienia się wyroku przywracającego go do pracy zgłosił gotowość niezwłocznego podjęcia pracy (art. 48 § 1 k.p.), a którego pracodawca nie dopuszcza do pracy, przysługuje na podstawie art. 81 § 1 k.p. wynagrodzenie za czas niewykonywania pracy, jeżeli był gotów do jej wykonywania [b](wyrok z 25 czerwca 1993 r., sygn. akt I PRN 29/93).[/b]

[ramka] [b]Zobacz cały poradnik [link=http://www.rp.pl/temat/380162.html]Co zrobić żeby cię nie zwolnili[/link][/b] [/ramka]

[ramka][b]Zobacz też poradnik [link=http://www.rp.pl/temat/389622_Pracownik_idzie_do_sadu.html]Pracownik idzie do sądu[/link][/b][/ramka]

[ramka][i][b]Podstawa prawna:[/b]

[link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=CF764C23EE4215F3EE51934DB99C87E2?id=169524]- Ustawa o szczególnych zasadach przeprowadzania zwolnień z przyczyn niedotyczących pracowników (DzU nr 90, poz. 844 z późn. zm.),[/link]

[link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=8B5707409232136D119E5631A6114E4E?id=162202]- Ustawa z 21 maja 1991 r. o związkach zawodowych (tekst jedn. DzU z 2001 r. nr 79, poz. 854 ze zm.),[/link]

[link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=3287833B53CEBBFA1420ACBA1BDC318E?id=175560]- Ustawa z 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony RP (tekst jedn. DzU z 2004 r. nr 241, poz. 2416 ze zm.),[/link]

[link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=4F7FC027B69E8139E7335D5D4518528B?id=181671]- Ustawy z 7 kwietnia 2006 r. o informowaniu pracowników i przeprowadzaniu z nimi konsultacji (DzU nr 79, poz. 550),[/link]

[link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=04C44A3466F2F7FB044C85749F297F87?id=73966]- Rozporządzenia ministra pracy i polityki socjalnej z 29 maja 1996 r. w sprawie sposobu ustalania wynagrodzenia w okresie niewykonywania pracy oraz wynagrodzenia stanowiącego podstawę obliczania odszkodowań, odpraw, dodatków wyrównawczych do wynagrodzenia oraz innych należności przewidzianych w kodeksie pracy (DzU nr 62, poz. 289 ze zm.),[/link]

[link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=BBA7E10EDEA0B5DD9B0177AA394762F0?id=355730]- Ustawa z 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (tekst jedn. DzU z 2010 r. nr 90, poz. 594 ze zm.), [/link]

[link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=8FC68518F073C526E072EC3C01A74F7A?id=167044]- Rozporządzenie ministra sprawiedliwości z 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (DzU z 2002 r. nr 163, poz. 1348 ze zm.),[/link]

[link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=EF061668A059154FBA666FD0EA3224C1?id=174592]- Ustawa z 17 czerwca 2004 r. o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki; (DzU z 2004 r. nr 179, poz. 1843 ze zm.),[/link]

[link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr?id=242438]- Rozporządzeniu ministra pracy i polityki społecznej z 17 października 2007 r. w sprawie przyznawania osobie niepełnosprawnej środków na podjęcie działalności gospodarczej, rolniczej albo na wniesienie wkładu do spółdzielni socjalnej (DzU nr 194, poz. 1403 ze zm),[/link]

[link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=6E7BD714D78073CEB65D53ECF7751266?id=74999]- Ustawy z 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny (DzU nr 88, poz. 553 z późn. zm.(7), [/link]

[link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=F71436948A00CA040DF9E97D9966D8CB?id=342154]- Rozporządzenie ministra pracy i polityki społecznej z 17 lutego 2010 r. w sprawie przyznawania bezrobotnemu środków na podjęcie działalności na zasadach określonych dla spółdzielni socjalnych (obowiązuje od 17 marca 2010 r. DzU nr 30, poz. 155),[/link]

[link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=C0180CDFB4A9C63C459F1B75B60F19DF?id=308534]- Rozporządzeniu ministra pracy i polityki społecznej z 17 kwietnia 2009 r. w sprawie dokonywania refundacji kosztów wyposażenia lub doposażenia stanowiska pracy dla skierowanego bezrobotnego oraz przyznawania bezrobotnemu środków na podjęcie działalności gospodarczej (DzU nr 62, poz. 512[/link] ze [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr?n=1&id=342152]zmianą od 17 marca 2010 r. – DzU z 2010 r. nr 30, poz. 156),[/link]

[link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=0187785C43CE29CD1FF953B08F2BF6B6?id=242438]- Rozporządzenie ministra pracy i polityki społecznej z 17 października 2007 r. w sprawie przyznania osobie niepełnosprawnej środków na podjęcie działalności gospodarczej, rolniczej albo na wniesienie wkładu do spółdzielni socjalnej (DzU nr 194, poz. 1403 ze zm.),[/link]

[link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=9F0B4A489EDD3ED48B8C6CB64EEF8752?id=321141]- Ustawa o praktykach absolwenckich (DzU nr 127, poz. 1052),[/link]

[link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=AE89BF528781D2C42167CAF23691862B?id=76037]- Ustawa z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21 ze zm.).[/link][/i][/ramka]