[wyimek][b][link=http://www.rp.pl/galeria/459542,1,466823.html]Zobacz zdjęcia wraku samolotu[/link][/b][/wyimek]

– Rozkład radiolatarni naprowadzających przed pasem startowym w Smoleńsku jest niestandardowy. Jeśli pilot o tym nie wiedział, mogło to być przyczyną katastrofy – mówi „Rz” były pilot wojskowy ze Smoleńska. Twierdzi, że system radiolatarni NDB jest jedynym systemem naprowadzającym na lotnisku Siewiernyj.

Inni byli piloci, z którymi rozmawiała „Rz”, potwierdzają informację o nietypowym układzie radiolatarni na tym lotnisku.

[wyimek][b][link=http://www.rp.pl/galeria/459542,10,466823.html]Zobacz dokument smoleńskiej elektrowni[/link][/b][/wyimek]

W standardzie bliższa radiolatarnia znajduje się 1 km od początku pasa startowego, dalsza – 4 km. Z tej strony, z której nadlatywał prezydencki tupolew, druga jest jednak umieszczona w odległości 6 km. – Jeśli pilot orientowałby się na standardową odległość i wybrał standardową trajektorię podejścia do lądowania, okazałaby się ona zbyt krótka i stroma. W efekcie mniej więcej w odległości 1,5 – 2 km znalazłby się na wysokości kilku metrów nad ziemią – tłumaczy nasz rozmówca.

– 4 km i 1 km to rzeczywiście standard – potwierdza pilot instruktor Dariusz Szpineta. – Nie spotkałem się, aby radiolatarnia dalsza znajdowała się w odległości 6 km od lotniska.

[wyimek][b][link=http://www.rp.pl/galeria/459542,16,466823.html]Zobacz zdjęcia z miejsca katastrofy[/link][/b][/wyimek]

Zaznacza, że system NDB jest rzadko stosowany, bo jest mało precyzyjny i najbardziej prymitywny ze wszystkich systemów pomagających w lądowaniu.

Jedno z najważniejszych pytań przy poszukiwaniu przyczyn katastrofy brzmi: dlaczego samolot, znajdując się ok. 1,1 km od pasa startowego, leciał tylko kilka metrów nad ziemią (potwierdzają to ścięte drzewa).

– Leciał tak, jakby tutaj właśnie spodziewał się pasa startowego – mówi, stojąc przy ściętej skrzydłem samolotu brzozie, Aleksandr Koronczik, inny pilot ze Smoleńska.

Dotąd nie udało się wyjaśnić, co spowodowało tak szybkie obniżenie lotu. Lecąc prawidłowo, Tu-154 w odległości 1,1 km od pasa powinien znajdować się na wysokości co najmniej 70 m, a optymalnie – ok. 120 m.

Czy przyczyną katastrofy mogło być niestandardowe rozmieszczenie radiolatarni? Rosyjscy eksperci podkreślają, że jest to możliwe tylko przy nagromadzeniu innych pomyłek.

– Pilot powinien przed lotem dostać te parametry od strony rosyjskiej, a dane powinny być wprowadzone do urządzeń znajdujących się w samolocie – zaznacza informator „Rz”.

– Także obsługa naziemna, widząc, że samolot jest za nisko, powinna natychmiast reagować i nakazać pilotowi wyrównanie wysokości. Według oficjalnych informacji taka reakcja była, ale wolałbym usłyszeć to na własne uszy z nagrań na czarnych skrzynkach – mówi rosyjski pilot.

Pilot Arkadiusz Protasiuk leciał już do Smoleńska 7 kwietnia z premierem Donaldem Tuskiem. – Był wtedy jednak drugim pilotem, a samolot mógł podlatywać z drugiej strony pasa – mówią nasi rozmówcy. – A z drugiej strony rozkład radiolatarni jest standardowy – 1 i 4 km.

[wyimek]Pilot leciał tak, jakby właśnie tu spodziewał się pasa startowego - podkreśla Aleksandr Koronczik, pilot ze Smoleńska[/wyimek]

– Podchodziliśmy do lądowania z tej samej strony – zapewnia jednak „Rz” płk Bartosz Stroiński, dowódca eskadry samolotowej Pułku Lotnictwa Specjalnego, który był 7 kwietnia kapitanem Tu-154. Jego zdaniem rozkład radiolatarni nie miał wpływu na katastrofę.