Praktyka kontra zaufanie

– Wszystkie decyzje podejmuje pani premier – tak Skowrońska komentowała w czwartek pytania, czy otrzymała od premier Ewy Kopacz propozycję objęcia teki ministra Skarbu Państwa i czy ją przyjmie.

Skowrońska jest zaliczana do kręgu najbardziej zaufanych współpracowników premier Kopacz. Z wykształcenia jest prawnikiem, z zawodu – bankowcem, a od 2001 sprawuje mandat poselski. Od roku piastuje funkcję przewodniczącej sejmowej Komisji ds. Finansów Publicznych.

– Pani poseł zna się na gospodarce i finansach – mówi Janusz Lewandowski, przewodniczący Rady Gospodarczej przy Premierze.

Z kolei Zdzisław Gawlik ma duże doświadczeniem w nadzorze właścicielskim. Ze Skarbem Państwa jest związany już od 1991 r. (pracował w delegaturach resortu w Rzeszowie). W 2007 r. objął stanowisko wiceministra, które zajmuje do dziś z przerwą na wiceprezesowanie w spółkach PGE Energia Jądrowa oraz PGE EJ 1. Zasiadał też w kilku radach nadzorczych.

– Jestem bardzo ciekawy, co wygra u pani Kopacz – zaufanie, jakim może obdarzyć nowego ministra, czy jego doświadczenia – komentuje jeden z ekonomistów. – Warto zauważyć, że jeśli wygra zaufanie, to i tak przez pierwsze miesiące resortem kierować będą jego wiceministrowie – dodaje.

Powołanie Gawlika na szefa resortu jest jednak mało prawdopodobne. Jest on bowiem jednym z bohaterów afery taśmowej. Już w ub.r. ujawniono nagranie ze spotkania odchodzącego ministra Włodzimierza Karpińskiego z prezesem PKN Orlen Jackiem Krawcem. A Gawlik brał w nim udział.

Resort skarbu mocno ucierpiał na aferze, bo stanowisko traci nie tylko minister Karpiński, ale także jeden z jego zastępców – Rafał Baniak.

Nowy minister Skarbu Państwa na dzień dobry będzie musiał się zająć kilkoma ważnymi sprawami.

Nadzoru wymaga dokończenie wprowadzenia Banku Pocztowego na giełdę (minister Karpiński oczekiwał spektakularnego sukcesu). Trzeba też przypilnować rozmów PGNiG z Gazpromem na temat ewentualnych zmian cen gazu czy budowy gazoportu w Świnoujściu.

W resorcie trwają też prace nad doprecyzowaniem formuły działania programu inwestycji rozwojowych, od czego zależy np. nowa emisja akcji PZU i PKO BP. Ministerstwo nadzoruje też proces restrukturyzacji kopalń, którego niepowodzenie grozi wybuchem społecznego niezadowolenia.

Dokonania dotychczasowego ministra też nie budzą zachwytów.

– Nie chcę oceniać odchodzących, ale obecny kształt i model działania ministerstwa generalnie się nie sprawdził – mówi Andrzej Sikora, prezes Instytutu Studiów Energetycznych. – Nie mamy ani porządnego programu rozwoju energetyki, do czego aspirował resort, ani dobrze działającej prokuratorii generalnej, ani porządnego właściciela. W ogóle ten resort trzeba zlikwidować, a umocnić resort gospodarki – mówi Sikora.

Powiedzieli dla „Rz"

Janusz Jankowiak | główny ekonomista Polskiej Rady Biznesu

Przez cztery miesiące nowy minister Skarbu Państwa niewiele zdoła zrobić. W tym czasie nie da się przyspieszyć procesu prywatyzacji na tyle, by „nadrobić" ubytki w przychodach z tego tytułu. Nawet jeśli część prywatyzacji jest już prawie gotowa, to nowy minister raczej będzie je wstrzymywał, bo każda sprzedaż mienia państwa może być wykorzystana przeciwko prywatyzatorom. W okresie przedwyborczym spodziewam się umiarkowanego rozdawnictwa, dyktowanego przez polityczne cele. W ten trend najprawdopodobniej wpisze się nowa konwencja programowa PO, którą mieli przygotować Jacek Rostowski z Bartłomiejem Sienkiewiczem. Będzie to raczej program obliczony na wybory niż na następne cztery lata rządzenia. Zresztą trudno się spodziewać, że ktoś, kto był w ścisłym kierownictwie gospodarczym rządu przez osiem lat, nagle dostał olśnienia i napisał program, który rzuciłby nas na kolana. —acw

Bohdan Wyżnikiewicz | wiceprezes Instytutu Badań nad Gospodarką Rynkową

Nie oczekuję, że częściowa rekonstrukcja rządu przyniesie jakikolwiek zwrot w jego polityce gospodarczej. Zwłaszcza że zdaje się, iż nowi ministrowie i wiceministrowie pochodzić będą z łapanki, czyli nie wniosą żadnych przemyślanych koncepcji. Ponadto, nawet gdyby takie mieli, to nie ma czasu na ich wprowadzanie w życie.

Pod względem nadzoru właścicielskiego Skarb Państwa w ostatnim czasie skupiał się raczej na uzyskiwaniu dywidend dla budżetu niż na prywatyzacji. A wciąż pozostało kilka sektorów, w których jest to konieczne. Chociażby górnictwo. To z kolei niezwykle wrażliwy politycznie obszar, który zresztą jest w trakcie kolejnej restrukturyzacji.