Tylko 69 zł za pół roku czytania.
O tym, jak szybko zmienia się świat. Czy będzie pokój na Ukrainie. Co się dzieje w kraju przed wyborami. Teraz szczególnie warto wiedzieć więcej. Wyjaśniamy, tłumaczymy, inspirujemy.
Dziewczynka z obrazu
Historia jednego z arcydzieł Augusta Renoira ściśle splata się z historią pewnej francuskiej rodziny. Ale „Dziewczynka z błękitną wstążką” długo nie była doceniana.
Portret 8-letniej Irene Cahen d’Anvers, czyli „Dziewczynki z błękitną wstążką” albo „Małej Irenki” August Renoir namalował w 1880 roku na zamówienie jej ojca – znanego bogatego francuskiego bankiera, hrabiego żydowskiego pochodzenia. Takie zlecenia były wówczas zwyczajną praktyką w bogatych rodzinach. Jednak Renoir nie był wtedy jeszcze zbyt znanym artystą więc zleceniodawca się wahał, czy właśnie jemu powierzyć to zadanie - tym bardziej, że niezbyt cenił i rozumiał impresjonistyczne malarstwo. Żyjący w biedzie Renoir przyjął ofertę namalowania portretu dziewczynki mimo oburzenia Edgara Degas’a, który wyrzucał mu pracę dla pieniędzy. Renoir utrzymywał jednak, że podejmuje się tylko takich artystycznych zadań, które przynoszą mu satysfakcję. Tak powstał obraz olejny (65x54 cm.) na którym mała dziewczynka została uwieczniona w dziwaczny – jak na tamte czasy – sposób: suknia i włosy w stylu impresjonistycznym, twarz – z wielką precyzją uwzględniającą detale. Ukończone dzieło nie spodobało sią ani malarzowi, ani zleceniodawcy, który nie powiesił go na ścianie. Malarzowi wypłacono honorarium w wysokości półtora tysiąca franków, co nie było wysoką kwotą. I co nie zadowoliło artysty.
