Po publikacji o konieczności zaangażowania najmłodszych wyborców w jesienną kampanię i samo pójście do urn wyborczych spłynęły do mnie rozmaite opinie. Łączyło je jedno – zgoda z twierdzeniem, że młodzi mogą być języczkiem u wagi i wraz z żeńską częścią elektoratu przeważyć o tym, kto będzie nami rządzić.
Ale było jeszcze coś wspólnego dla tych dywagacji. Chodzi o dopuszczenie młodych do walki o sejmowe i senackie ławy. Przypomnę, że od chwili, kiedy PiS przejął władzę, przybyło nam ponad 3 miliony nowych wyborców, którzy w 2015 roku byli jeszcze niepełnoletni, a tym samym nie głosowali w wyborach. Wiem z własnego doświadczenia, że to całkiem nowe pokolenie. Bez fobii wpisanych w główny nurt ideologii rządzących. Niebinarność seksualna, ateizm, związki partnerskie, wolność niemal totalna przy nieograniczonym przepływie informacji via internet, negacja indoktrynacji, zwłaszcza w prawicowym duchu, to ich świat.