Tak nakazują mu przepisy. Obowiązek ten rozciąga się również na okres po zakończeniu pracy i trwa przez trzy lata lub do momentu, gdy informacja utraci swój poufny charakter.
Mądry przed szkodą
Jeden z najgorszych scenariuszy dla firmy to taki, gdy podwładny prowadzi wobec pracodawcy nielojalne działania i ujawnia strategiczne dla niego informacje. Rezultatem takich zachowań – umyślnych bądź nieumyślnych – mogą być zarówno straty finansowe firmy, jak i zmniejszenie udziałów w rynku czy utrata najważniejszych klientów.
Niestety wielu przedsiębiorców myśli o ochronie kluczowych informacji dopiero wtedy, gdy już doszło do ich ujawnienia. Aby skutecznie zmniejszyć takie ryzyko, a w razie ujawnienia tajemnicy przedsiębiorstwa skutecznie dochodzić swoich praw, powinni być świadomi swoich obowiązków z tego tytułu oraz możliwości, jakie dają im przepisy.
Definicyjny ład
W praktyce pojęcie „informacje poufne" często stosuje się zamiennie z „tajemnicą przedsiębiorstwa". Nie są to jednak określenia tożsame. Zarówno analiza dotychczasowego orzecznictwa, jak i aktów prawnych dotyczących tych zagadnień wskazują, że informacje poufne to pojęcie szersze niż tajemnica przedsiębiorstwa. Każda tajemnica firmy stanowi informację poufną, ale nie każda informacja traktowana przez przedsiębiorcę jako poufna stanowi jej tajemnicę.
Tajemnica przedsiębiorstwa doczekała się legalnej definicji (patrz ramka) w ustawie z 16 kwietnia 1993 r. o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji (tekst jedn. DzU z 2003 r. nr 153, poz. 1503 ze zm., dalej ustawa). Do uznania informacji za tajemnicę przedsiębiorstwa konieczne jest, aby nie tylko miała ona określony charakter, ale też aby zostały wobec niej podjęte działania zabezpieczające. Chodzi o to, aby w sposób niebudzący wątpliwości można było stwierdzić, że konkretny dokument zawiera informację o szczególnym znaczeniu dla przedsiębiorcy.
