Tylko 69 zł za pół roku czytania.
O tym, jak szybko zmienia się świat. Czy będzie pokój na Ukrainie. Co się dzieje w kraju przed wyborami. Teraz szczególnie warto wiedzieć więcej. Wyjaśniamy, tłumaczymy, inspirujemy.
Siostry bez kropek i wielkich liter
Dziewczyna, kobieta, inna" Bernardine Evaristo to prowokacyjna opowieść o wykluczeniach. Jej autorka otrzymała za nią w 2019 r. prestiżową Nagrodę Bookera. Gwoli ścisłości należy dodać, że razem z nią wyróżnienie otrzymała wtedy ex aequo Margaret Atwood za „Testamenty". Zauważono jednak, że ta prestiżowa nagroda po raz pierwszy trafiła w ręce czarnoskórej pisarki (matka Angielka, ojciec Nigeryjczyk).
62-letnia Evaristo opublikowała dotychczas siedem książek prozatorskich, ale „Dziewczyna, kobieta, inna" jest pierwszą przetłumaczoną na język polski (Aga Zano). Autorka zadedykowała swoje dzieło: „Siostrom, sistas, sistahs, siostrzeństwu, kobietom, womxn, wimmim, womyn, braterstwu, braciom, bredrin, bruvs, naszym mężczyznom i facetom, a także wszystkim osobom LGBTQI w wielkiej ludzkiej rodzinie".
Książkę okrzyknięto wydarzeniem, a stempel jakości mianujący ją książką dekady przystawiły „Sunday Times" i „Guardian". Bardziej powściągliwi – jak „Time", „Washington Post" czy „New Yorker" – uznali ją za książkę roku. Ta jednomyślność jest dowodem, że autorka trafnie opowiedziała historie brytyjskich (ale nie tylko) kobiet składające się na wielopokoleniową sagę sięgającą początku XX wieku. Kilkanaście portretów bohaterek w różnym wieku, o różnym doświadczeniu, wykształceniu, preferencjach seksualnych, poglądach politycznych, kolorze skóry, no i charakterze – doprawdy trudno znaleźć sytuację życiową, którą autorka by pominęła. Pośród nich są artystka, nauczycielki, odnosząca sukcesy bankierka, gospodyni domowa.
