Mediolańska katedra jak koronka z Koniakowa

Mediolańska katedra miała być summą średniowiecznej architektury, a ukończono ją w wieku XIX. Dlatego przeszła do historii budownictwa jako wyczyn.

Publikacja: 20.01.2017 10:30

Foto: 123RF

Wieczorem zobaczyliśmy katedrę. Jest jak wykrochmalona koronka z Koniakowa: mocno wbita w ziemię sterczy sprężyście, kalecząc niebo białym marmurem sterczyn. Fasada jest tak szeroka, że zasłania resztę budowli, dzięki czemu wydaje się, że świątynia jest dwuwymiarowa, jak dekoracja w teatrze.

Zanim dojdzie się do placu, trafia się na tak zbity tłum na Corso Porta Romana, że wygląda na demonstrację, a to tylko sobota. Sama katedra – największa, jaką można sobie wyobrazić – wieczorem niknie, przytłoczona światłami Galerii Vittorio Emanuele II z lewej i gigantyczną plazmą po prawej. XIX-wieczny charme sklepowej hali nie rzuca się tak w oczy, ale ekran telewizyjny wysokości kilku pięter, nadający reklamy torebek, ciuchów oraz imprez rozrywkowych, jest nie do zignorowania nawet przy natężonej woli i największej miłości do katedr. Zmieniające się kolory i intensywność światła bijącego z plazmy urządzało coś w rodzaju son et lumiere, którym zachwycał się Herbert w Chartres (nie wiem zresztą, dlaczego; przecież to jest okropne!).

Pozostało 94% artykułu

BLACK WEEKS -75%

Czytaj dalej RP.PL. Nie przegap oferty roku!
Ciesz się dostępem do treści najbardziej opiniotwórczego medium w Polsce. Rzetelne informacje, pogłębione analizy, komentarze i opinie. Treści, które inspirują do myślenia. Oglądaj, czytaj, słuchaj.
Plus Minus
Podcast „Posłuchaj Plus Minus”: AI Act. Jak przygotować się na zmiany?
Plus Minus
„Jak będziemy żyli na Czerwonej Planecie. Nowy świat na Marsie”: Mars równa się wolność
Plus Minus
„Abalone Go”: Kulki w wersji sumo
Plus Minus
„Krople”: Fabuła ograniczona do minimum
Materiał Promocyjny
Klimat a portfele: Czy koszty transformacji zniechęcą Europejczyków?
Plus Minus
„Viva Tu”: Pogoda w czterech językach