Są one implementacją prawa europejskiego:
– Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/770 z 20 maja 2019 r. w sprawie niektórych aspektów umów o dostarczanie treści cyfrowych i usług cyfrowych (tzw. dyrektywa cyfrowa);
– Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/771 z 20 maja 2019 r. w sprawie niektórych aspektów umów sprzedaży towarów, zmieniająca rozporządzenie (UE) 2017/2394 oraz dyrektywę 2009/22/WE i uchylająca dyrektywę 1999/44/WE (tzw. dyrektywa towarowa);
– Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/2161 z 27 listopada 2019 r. zmieniająca dyrektywę Rady 93/13/EWG i dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 98/6/WE, 2005/29/WE oraz 2011/83/UE w odniesieniu do lepszego egzekwowania i unowocześnienia unijnych przepisów dotyczących ochrony konsumenta (tzw. dyrektywa Omnibus).
Dyrektywy te są komplementarne. Dyrektywa Omnibus odnosi się do tego, co dzieje się przed zawarciem umowy konsumenta z przedsiębiorcą i reguluje to, jakie informacje powinien otrzymać konsument, który planuje taką umowę zawrzeć. W jaki sposób powinna być zaprezentowana informacja o obniżce? Jakie wymogi należy spełnić, aby udostępniać opinie? Co decyduje o kolejności prezentowania ofert konsumentom? Dyrektywa Omnibus skupia się także na przedsiębiorcach prowadzących tzw. marketplace’y, które nazywa „internetowymi platformami handlowymi”, a dla prowadzących takie serwisy przedsiębiorców przewiduje nowe obowiązki, zwłaszcza w sferze informacyjnej. Według nowych przepisów konsument musi być dobrze poinformowany, dzięki czemu będzie w stanie świadomie podjąć decyzję odnośnie do zakupu.
