Doprowadzenie do rozwiązania umowy najmu mieszkania może się okazać niezwykle trudne. Ustawa chroniąca prawa lokatorów nie pozwala na swobodę w wypowiadaniu najmu. Wynajmujący może jednak wytoczyć powództwo o rozwiązanie stosunku prawnego i nakazanie przez sąd opróżnienia lokalu z ważnych przyczyn.
Ustawa z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie kodeksu cywilnego (DzU 2005 nr 266, poz. 31, z późniejszymi zmianami) regulująca w szczególności najem lokali służących do zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych modyfikuje ogólne zasady regulujące najem lokali określone w dziale I tytułu XVII kodeksu cywilnego. Dotyczy to w szczególności możliwości wypowiedzenia najmu przez wynajmującego.
W konsekwencji wypowiedzenie umowy najmu, której przedmiotem jest lokal mieszkalny, może nastąpić z inicjatywy wynajmującego jedynie z przyczyn określonych w ustawie. Oznacza to, że strony nie mogą przewidzieć w umowie innych przyczyn jej wypowiedzenia.
[srodtytul]Ustawowe wytyczne[/srodtytul]
Ustawa pozwala na wypowiedzenie umowy najmu w przypadkach naruszenia przez najemcę obowiązków wynikających ze stosunku najmu (na miesiąc naprzód, na koniec miesiąca kalendarzowego). Chodzi tu o takie sytuacje, jak na przykład: