Napisała ja Mary Shelley. Była córką Mary Wollstonecraft oraz Williama Godwina. Jej matka była znaną bojowniczką o prawa kobiet, ojciec wybitnym myślicielem społeczno-politycznym. Wyjątkowo inteligentna, oczytana, interesowała się aktualnymi osiągnięciami nauki.
W 1814, w wieku 17 lat, uciekła z domu z wybitnym angielskim poetą Percym Shelleyem. , W 1816 roku, pod naciskiem opinii publicznej, para przeniosła się na kontynent i osiadła w Szwajcarii koło Genewy, w Villa Diodati w miasteczku Cologny, nad Jeziorem Genewskim.
Pogoda była okropna, wieści ze świata - jeszcze gorsze. Poprzedniej wiosny wybuchł indonezyjski wulkan Tambor. Dziś wiadomo, że była to najpotężniejsza erupcja wulkanu w czasach historycznych, słup wybuchu osiągnął wysokość 44 kilometrów, najdrobniejsze frakcje popiołu unosiły się w atmosferze miesiącami, okrążając kulę ziemską i znacząco ograniczając natężenie promieniowania słonecznego. Rok 1816 przeszedł do historii jako „roku bez lata”, znacznie spadła temperatura i plonów zbóż w Europie i Ameryce Północnej, odnotowano setki tysięcy ofiar śmiertelnych, w tym około 11700 bezpośrednio po wybuchu, reszta na skutek głodu i chorób spowodowanego zniszczeniem zbiorów i pól, zatruciem zbiorników wodnych, powietrza.
To było przygnębiające, zimne i dżdżyste dnie i wieczory, dlatego, a także z nudów i ciekawości, Mary i Percy wybrali się z wizytą do sławnego sąsiada, lorda George,a Byrona. Nie zawiedli się, lord Byron, dla zabicia nudy, zaproponował zabawę w wymyślanie historii o duchach. Właśnie wtedy Mary naszkicowała portret doktora Victora Frankensteina, który poskładał fragmenty różnych zwłok, czyniąc z nich twór, w który tchnął życie. Makabryczne puzzle stopniowo - 12 miesięcy - bulgotały w literackim tyglu, aż w końcu powieść wyszła drukiem - prekursorskie dzieło z gatunku science-fiction.
