[ramka][b]Powiedzieli "Rz":[/b]

[b]Jan Englert, dyrektor Teatru Narodowego:[/b] Gabriela Kownacka grała Panią Dobrójską w „Ślubach panieńskich”, które reżyserowałem. Najpierw podziwialiśmy jej talent, a potem, gdy przyszła choroba, również godność oraz hart ducha i siłę, z jaką walczyła z niesprawiedliwym losem, nie poddając się do końca.

Przez długie lata Gabriela Kownacka była aktorką Jerzego Grzegorzewskiego, w Teatrze Studio, a potem w Teatrze Narodowym. Po jego śmierci została w zespole. Ludzie zapominają aktorów, ale kulisy i deski pamiętają na zawsze.

[b]Ewa Dałkowska, aktorka:[/b] — Kiedy Gabrysia była po udanych operacjach i czuła się wyzwolona z choroby nowotworowej, zrobiła sobie w życiu nowe otwarcie: zrezygnowała z zawodu aktorskiego i zaczęła reżyserować. Zagrałam główną rolę w jej spektaklu „Dzień Walentego” wg Iwana Wyrypajewa w białostockim Teatrze im. Węgierki. Inspirujące dla niej okazało się spotkanie z tłumaczką literatury rosyjskiej, Agnieszką Lubomirą Piotrowską. Miały kolejne projekty. Kiedy Gabrysia przystępowała do pracy w Białymstoku, była pełna sił. Prowadziła próby mocno, po męsku. Na premierę zaprosiła tylko przyjaciół. Rozmawialiśmy o tym, żeby się nie krygować i ściągnąć do Białegostoku media — dać spektaklowi drugie życie. Wtedy okazało się, że jest śmiertelnie chora.

Gabriela Kownacka walczyła z rakiem mózgu za granicą, wspierana przez przyjaciół. Choroba okazała się silniejsza.

[i]j.c.[/i][/ramka]