119 zł za rok czytania RP.PL
Rzetelne informacje, pogłębione analizy, komentarze i opinie. Treści, które inspirują do myślenia. Oglądaj, czytaj, słuchaj.
Ilość ponad jakość
Dwa lata temu Netflix zapewnił sobie prawo do zekranizowania 14 kryminałów Harlana Cobena. Nikt wtedy nie podejrzewał, że po jeden z nich sięgną Polacy i zamienią amerykańskie New Jersey na nasz kraj, a Paula Copelanda na Pawła Kopińskiego. Kto wie jednak, czy nie dlatego spragnieni „egzotyki" zachodni widzowie przyjęli „W głębi lasu" cieplej niż widzowie nad Wisłą.
Akcja serialu toczy się w dwóch planach czasowych. W 1994 r. podczas wakacyjnego obozu dochodzi do tragedii. Dwoje nastolatków zostaje zamordowanych, a kolejna para znika bez śladu. Ćwierć wieku później prokurator Kopiński rozpoznaje w zwłokach czterdziestoletniego mężczyzny chłopaka, który zaginął wówczas razem z jego siostrą. Rozpoczyna prywatne śledztwo, choć jednocześnie prowadzi sprawę gwałtu, którego dopuścił się syn znanego prezentera telewizyjnego.
„W głębi lasu" nie jest udanym serialem. Akcja toczy się wolno i prowadzi do rozczarowującego finału, który pozostawia kilka wątpliwości. Skok w przeszłość ogranicza się do przypomnienia kilku starych przebojów i... kwestii polskiego antysemityzmu. We współczesności z kolei brakuje chemii pomiędzy bohaterami, jakiegokolwiek napięcia, ciekawych zwrotów akcji. Obie epoki łączy jedynie cynizm i sztucznie brzmiące dialogi.
