Kolejne nowele stworzone w wyniku zgrania się pięciu polskich reżyserek (oprócz Anny Kazejak są to: Anna Jadowska, Kasia Adamik, Jagoda Szelc i Olga Chajdas) składają się na portrety kobiet, dla których seks staje się obowiązkiem, a emocje podlegają represji. Pierwsze dzieło Anny Kazejak oraz ostatnia część pt. „Nocna zmiana" Olgi Chajdas są najlepsze w tym filmie – oryginalnym, szkatułkowym, ale też niepozbawionym wad filmie.
Dla reżyserek istotne jest słowo i proces nazywania, tego czego wyrazić się często nie da. Z tego powodu do współpracy zaproszono pisarki: Joannę Bator, Gaję Grzegorzewską, Grażynę Plebanek, Ilonę Witkowską oraz noblistkę, które zaznaczyły swoją obecność w języku opowieści. Razem stworzyły dystopijną wizję świata przypominającą tę z seriali „Opowieści podręcznej" czy „Black Mirror". Bohaterki epizodów próbują wyrwać się z patriarchatu, stopniowo rodzi się w nich niezgoda na opresyjny porządek. Wyraża się to zarówno w wyobraźni bohaterek (liryczna nowela „Niedźwiedź" Jadowskiej czy kreacyjna „Mocno" Adamik), ale też i czynach (tarantinowska „Nocna zmiana").
