Aktualizacja: 01.08.2019 17:20 Publikacja: 02.08.2019 17:00
Susan Atkins (z lewej), Patricia Krenwinkel (w środku) i Leslie Van Houten z „Rodziny” Charlesa Mansona na korytarzu sali sądowej w drodze na rozprawę. Kwiecień 1969 r. Skazane na karę śmierci. Wyrok zamieniono im na dożywotnie więzienie. Susan Atkins zmarła w więzieniu w 2009 roku, Krenwinkel i Van Houten wciąż bezskutecznie zabiegają o przedterminowe zwolnienie
Foto: Bettmann Archive/Getty Images
Patricia Krenwinkel urodziła się 3 grudnia 1947 roku w rodzinie, jak byśmy to dziś nazwali, patchworkowej. Jej mama Dorothy, młoda wdowa z dzieckiem z pierwszego małżeństwa, przeniosła się z Mobile w stanie Alabama do Los Angeles, gdzie w 1944 roku wyszła za Joego Krenwinkela. W chwili urodzin Patricii jej przyrodnia siostra Charlene miała siedem lat.
Mieszkali w Westchester, tej części Los Angeles, gdzie obecnie znajduje się lotnisko. Mama była gospodynią domową, tata pracował jako agent ubezpieczeniowy, oboje aktywnie uczestniczyli w życiu najbliższej społeczności: organizowali wielkanocne poszukiwania czekoladowych jaj, parady halloweenowe i przyjęcia bożonarodzeniowe, udzielali się też w szkółce niedzielnej. Mama była członkinią World Church Women's Council (Rada Światowego Kościoła Kobiet), pomagała dziewczynkom z organizacji Camp Fire Girls i zbierała fundusze dla March of Dimes („marszów dziesięciocentówek").
Jak strasznie spragniona musi być zachodnia wyobraźnia jakichkolwiek przejawów cudowności, byle namiastki magii i niesamowitości, jeśli zdecydowała się gasić to pragnienie w tak płytkiej i mętnej kałuży jak Halloween.
Nagrodzoną Złotą Palmą „Anorę” ogląda się niczym spadkobierczynię zwariowanych komedii z lat 30. i 40. XX wieku. Tylko że to, czego wtedy ze względu na obowiązującą w Hollywood autocenzurę nie można było pokazać, Sean Baker prezentuje bez żadnych ograniczeń.
Anna Maria Żukowska: „Nie wiem, co prezydent Sutryk miał w głowie, że podjął się tego typu działalności. Jeśli oczywiście te zarzuty się potwierdzą, bo mamy domniemanie niewinności, ale łapię się za głowę”.
Ukazujące się właśnie listy Stanisława Lema i Ursuli K. Le Guin nie tylko dostarczają wiedzy o życiu i poglądach dwojga czołowych twórców science fiction, lecz także unaoczniają prawdę o szarpaninie z systemem komunistycznym.
Europejczycy są coraz bardziej przekonani, że mogą wpłynąć na ochronę klimatu poprzez zmianę codziennych nawyków
Budynek Muzeum Sztuki Nowoczesnej to optymalna architektura w ramach dostępnych dla niego warunków zabudowy. W przeciwieństwie do większości oceniających znam ograniczenia tego przedsięwzięcia - mówi Joanna Mytkowska, dyrektorka Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie.
Jak strasznie spragniona musi być zachodnia wyobraźnia jakichkolwiek przejawów cudowności, byle namiastki magii i niesamowitości, jeśli zdecydowała się gasić to pragnienie w tak płytkiej i mętnej kałuży jak Halloween.
Nagrodzoną Złotą Palmą „Anorę” ogląda się niczym spadkobierczynię zwariowanych komedii z lat 30. i 40. XX wieku. Tylko że to, czego wtedy ze względu na obowiązującą w Hollywood autocenzurę nie można było pokazać, Sean Baker prezentuje bez żadnych ograniczeń.
Anna Maria Żukowska: „Nie wiem, co prezydent Sutryk miał w głowie, że podjął się tego typu działalności. Jeśli oczywiście te zarzuty się potwierdzą, bo mamy domniemanie niewinności, ale łapię się za głowę”.
Ukazujące się właśnie listy Stanisława Lema i Ursuli K. Le Guin nie tylko dostarczają wiedzy o życiu i poglądach dwojga czołowych twórców science fiction, lecz także unaoczniają prawdę o szarpaninie z systemem komunistycznym.
Samotne spędzanie wolnego czasu to zdaniem branżowych ekspertów jeden z wiodących trendów w świecie podróży. Grupę podróżujących, która odpowiada za jego popularyzację, nazwano „MeMooners”. Co oznacza to określenie?
Budynek Muzeum Sztuki Nowoczesnej to optymalna architektura w ramach dostępnych dla niego warunków zabudowy. W przeciwieństwie do większości oceniających znam ograniczenia tego przedsięwzięcia - mówi Joanna Mytkowska, dyrektorka Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie.
Kolejne posiedzenie Konferencji Episkopatu Polski pokazało stopień odklejenia hierarchów od rzeczywistości społecznej.
Rośnie liczba przypadków zagłuszania i zakłócania sygnału nawigacji satelitarnej w samolotach i statkach w regionie Bałtyku. Kto za tym stoi? Wszystko wskazuje na Rosję, którą uwiera amerykańska baza rakietowa w Redzikowie i pomoc Zachodu dla Ukrainy.
Masz aktywną subskrypcję?
Zaloguj się lub wypróbuj za darmo
wydanie testowe.
nie masz konta w serwisie? Dołącz do nas
