Najdłużej na świecie żyje statystyczna mieszkanka Hongkongu

Statystyczna kobieta w tym specjalnym regionie administracyjnym Chińskiej Republiki Ludowej nad Morzem Południowochińsim w 2011 roku dożywała 86,7 roku. Tak wynika z raportu, jaki władze Japonii ogłaszają co roku. Dokument ten publikowany jest przez japońskie Ministerstwo Zdrowia chętnie i z wielką celebrą, ponieważ od 1985 roku na pierwszym miejscu pod względem długowieczności plasowały się właśnie Japonki. Przed rokiem, średni wiek mieszkanki Kraju Kwitnącej Wiśni wynosił 86,3 roku, natomiast Japończyka – 79,5 roku.

Tegoroczna zmiana jest zaskoczeniem, przeciętna długość życia Japonek i Japończyków spadła, odpowiednio, o sześć i osiem miesięcy. Raport podkreśla, że w danych statystycznych znalazły odbicie skutki trzęsienia ziemi i katastrofalnego tsunami, które pozbawiło życia blisko 20 tys. osób, a także wzrost liczby samobójstw związany z tym kataklizmem.

Z nieznanych powodów

Zaskoczeniem, ale pozytywnym, są również dane statystyczne dotyczące długości życia w Hongkongu, ponieważ jest on jedną z największych metropolii świata, a zjawisko smogu, bardzo niekorzystnego dla zdrowia, nie jest tam niczym nadzwyczajnym.

Na osobniczą i w konsekwencji statystyczną długość życia mają oczywisty wpływ takie czynniki jak pożywienie w dostatecznej ilości i dobrej jakości, warunki higieniczne, mieszkaniowe, poziom stresu itd. Ale nie tłumaczą one wszystkiego. Na przykład, dlaczego Francuzka Jeanne Louise Calment przeżyła 122 lata i 164 dni (zmarła w 1997 roku)? Niemal tyle samo – 120 lat i 237 dni żyła Japonka Shigeko Isumi. Co spowodowało, że mimo ciężkich warunków bytowych Zabani Katczukajewa (według danych Ministerstwa Zdrowia Rosyjskiej Republiki Czeczenii z 2003 roku) doczekała 124 lat?

Długowieczność od dawna intryguje naukowców, starają się odkryć jej biologiczne podstawy. Zaobserwowano, że niskokaloryczna dieta sprzyja dłuższemu życiu. Badacze wykazali to eksperymentalnie najpierw na drożdżach, potem na owadach, ssakach – myszach, szczurach i królikach – wreszcie na prymatach (doświadczeń z udziałem ludzi nie prowadzono). Okazało się, że niskokaloryczna dieta obniża poziom cholesterolu, ciśnienie tętnicze, reguluje wytwarzanie insuliny, ogranicza ilość wolnych rodników, aktywnych chemicznie cząstek tlenu uszkadzających komórki, tym samym sprzyja dłuższemu życiu. Generalnie, niskokaloryczna dieta ogranicza zaprogramowaną przez organizm śmierć komórkową, tzw. apoptozę.

Odkrycie genu SIRT 1 przez naukowców z Uniwersytetu Harvarda okrzyknięto odkryciem genu długowieczności. Rzeczywiście, u szczurów długo karmionych niskokalorycznym pożywieniem w mózgu, wątrobie i nerkach dochodzi do aktywizacji SIRT 1. Gen ten redukuje śmierć komórkową, apoptozę. Doświadczenia przeprowadzone na wyizolowanych komórkach ludzkich wykazały, że SIRT 1 sprawia, iż komórki blokują działanie białka o nazwie Bax, które wywołuje obumieranie komórek.

Eksperymenty dowiodły także, że gen SIRT 1 zmusza komórki zawierające tłuszcz do pozbywania się go, co pomaga likwidować nadwagę, a tym samym sprzyja dłuższemu życiu.

Ostrożność

Czy to oznacza, że gen SIRT 1 zostanie użyty do wytworzenia jakiegoś środka skutecznie przedłużającego ludzkie życie? Na razie o poważnych pracach nad takim specyfikiem nie słychać, nie chwalą się tym ani koncerny farmaceutyczne, ani prestiżowe placówki badawcze, mimo że SIRT 1 znany jest od 2005 roku. Zresztą genetycy otwarcie przestrzegają, aby nie pokładać zbyt wielkich nadziei w doświadczeniach z „genem długowieczności", ponieważ dzielące się zwierzęce komórki w hodowli laboratoryjnej, a nawet komórki ludzkie są bardzo niedoskonałe jako model do wyjaśniania zjawisk zachodzących w organizmie człowieka. Dlatego też na razie naukowcy nie mogą się pochwalić tym, że rozwiązali zagadkę osób żyjących znacznie powyżej 100 lat, nieraz mimo trudnych warunków materialnych, ubóstwa, złej diety i braku higieny.

Informacje na temat ludzi mających ponad 110 lat gromadzi Gerontology Research Group w Los Angeles.

masz pytanie, wyślij e-mail do autora