Tytuł „La fin de ma Russie” (Koniec mojej Rosji) noszą pamiętniki księżnej Catherine Sayn-Wittgenstein. Otrzymałem je w 1990 roku od jej wnuczki, Very Michalski-Hoffmann, żony Jana Michalskiego, mojego nieżyjącego już kolegi z College d’Europe w Brugii. Dla księżnej koniec Rosji przyszedł wraz z rewolucją, podczas której zginęła znaczna część jej rodziny i podczas której pełniła ona rolę sanitariuszki, głównie na Ukrainie. Urodziła się w Broniszach w obwodzie Żytomierskim. W tym właśnie obwodzie znajduje się największa na Ukrainie elektrownia atomowa, która niedawno została ostrzelana przez wojsko rosyjskie. Na szczęście bez większych konsekwencji.
Czy Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich kiedykolwiek się rozpadł? Putin uważa, że nie
Jak wiadomo, koniec ZSRR ogłoszono w grudniu 1991 roku, ale zaraz po tym powołano Wspólnotę Niepodległych Państw. „Wspólnota Niepodległych Państw” to pierwsze kłamstwo. Te państwa nie są ani wspólnotą, ani nie są niepodległe, ani nawet nie są państwami. Nie jest to zresztą nowe kłamstwo, w rozumieniu Anatolija Sołowjowa, autora książki „Nowe kłamstwa w miejsce starych”. Pozycja numer jeden biblioteki polskiego kontrwywiadu.
W College d’Europe miała swoje wykłady Hélène Carrère d'Encausse, autorka dzieła „L'Empire éclaté. La Révolte des nations en U.R.S.S.” („Rozbite imperium. Bunt narodów ZSRR”), członek i dożywotnia sekretarz Akademii Francuskiej, znana sowietolog pochodząca z rodziny gruzińskich emigrantów (Zurabiszwili). Uważała ona, że Związek Radziecki rozpadnie się z powodów narodowościowych. W Rosji otrzymała Order Honoru, a w Polsce Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej. Nad Wisłą były publikowane dwie jej książki: „Romanowowie. Krwawa dynastia” oraz „Eurazjatyckie imperium”.
amiętniki Catherine Sayn-Wittgenstein wydane po francusku przez wydawnictwo Les Editions Noir Sur Blanc w 1990 r.