Chagalle i Malewicz - w kinie i w galerii

"Chagall – Malewicz" Alexandra Mitty to bajkowa opowieść o Marcu Chagallu — o jego twórczości, miłości do Belli, żydowskich zwyczajach i założonej przez niego Akademii Sztuk Pięknych w Witebsku, do której zaprosił mistrza Kazimierza Malewicza.

Zobacz galerię zdjęć

Sielskie życie Marca Chagalla mąciła sowiecka rzeczywistość. Rewolucja była dla niego szansą na nowe, ale jednocześnie zbiegiem okrutnych wydarzeń, których nie mógł zaakceptować. Sztuka była ucieczką, malując bujające w obłokach postaci marzył o lepszym świecie.

Kazimierz Malewicz był jego przeciwieństwem. Uważał, że artysta nie może, ani naśladować, ani deformować rzeczywistości, powinien się od niej zupełnie odciąć i wymyślać nowe byty. Niczym Bóg tworzył nowe wizje i gardził kopiowaniem przyrody. Swoje poglądy przypieczętował nazwą stworzonego przez siebie kierunku w sztuce — suprematyzmu, którego nazwa pochodzi od słowa „supreme" – „najwyższy".

Radykalny i zwrócony ku temu co nowe, Kazimierz Malewicz, z łatwością trafił do spragnionej zmian, rewolucyjnej, witebskiej młodzieży. Odebrał uczniów Chagallowi i wygrał z nim bitwę w wojnie o idee, którą w ciekawy sposób ukazał w swym filmie Alexander Mitta. Przedstawił historię artystów w kontekście rewolucyjnych przemian, do autentycznych zdarzeń dodał element fikcji, przez co fabuła zmienia się w baśń o walce dobra ze złem. Alexander Mitta połączył kadry z filmu z przedstawieniami prac mistrzów, jego ruchome obrazy naśladują ich styl, a kinowy ekran zmienia się w wystawę, której głównym bohaterem jest Marc Chagall.

Kazimierz Malewicz króluje za to w londyńskiej Tate Modern. Ekspozycja rozmieszczona w dwunastu salach jest równocześnie opowieścią o losach artysty. Są pierwsze prace tworzone pod wpływem zachwytu nad francuską sztuką nowoczesną oraz dzieła nawiązujące do kubizmu i futuryzmu. Oczywiście jest też miejsce na suprematyzm, ze słynnym — „Czarnym kwadratem na białym tle". Wystawę zamykają, będące zaprzeczeniem tej idei, realistyczne portrety, które malował pod koniec życia.

Urodził się 23 lutego 1879 r. w Kijowie, jego rodzice byli Polakami, w podaniu o wizę francuską, w rubryce narodowość wpisał „polska", pierwsza europejska wystawa Malewicza miała miejsce w marcu 1927 r. w warszawskim Hotelu Polonia, a jednak Tate Modern przedstawia go jako Kazimira, a angielska Wikipedia nazywa rosyjskim malarzem. Rosja była krajem, w którym artysta spędził większą część życia, zmarł w Leningradzie w 1935 r.

Londyńska wystawa przedstawia go jako wszechstronnego mistrza, który próbował różnorodnych stylów, a każda z prób była potwierdzeniem jego talentu. Dzieła Kazimierza Malewicza inspirowały i do tej pory inspirują dramaturgów, pisarzy i plastyków. W jednej z sal Tate Modern można obejrzeć prace uczniów z witebskiej szkoły. Mistrz współpracował również z literatami i muzykami, projektował między innymi kostiumy do opery.

Wystawę w Tate Modern można oglądać do 26 października.

www.tate.org.uk

www.wff.pl

Pokazy Specjalne na 30. Warszawskim Festiwalu Filmowym

David Cronenberg, Krzysztof Zanussi, Zhang Yimou, Taika Waititi, Alex Gibney — ich filmy zobaczymy w ramach Pokazów Specjalnych, sekcji, w której prezentujemy nagradzane i docenione filmy z całego świata.

Anioły / Angels / Andelé, reż. Alice Nellis (Czechy 2014), 97 min.

Wielowarstwowa mozaika pokazująca jeden dzień z życia kilkorga ludzi pochodzących z różnych warstw społecznych. Codziennemu życiu przygląda się czwórka aniołów, które widzą przeszłość i możliwą przyszłość. Film powstał na podstawie powieści jednego z najpopularniejszych czeskich pisarzy Michala Viewegha (autora „Wychowania panien w Czechach", a także scenarzysty m.in. „Świętej czwórcy"). Alice Nellis wyreżyserowała wyświetlane w polskich kinach, nagradzane komediodramaty „Małe sekrety" (2002) i „Sekrety" (2007).

Brud / Filth, reż. Jon S. Baird (Wlk. Brytania 2014), 87 min.

Detektyw Bruce Robertson (James McAvoy otrzymał za tę rolę statuetkę British Independent Film Awards) nie cierpi swojej pracy, ale bardzo pragnie awansu. Nie spocznie, póki nie otrzyma tego, czego chce, a cel uświęca środki... To kolejna zaadaptowana powieść Irvine'a Welsha, autora m.in. literackiego pierwowzoru „Trainspotting" zekranizowanego w 1996 roku przez Danny'ego Boyle'a.

Brudny szmal/ The Drop, reż. Michaél R. Roskam (USA 2014), 107 min.

Kiedy barman Bob Saginowski znajduje porzuconego szczeniaka, jego życie nagle się zmienia. Opowiadanie Dennisa Lehane'a pokazuje świat brooklyńskiej klasy robotniczej i działalność mafii, używającej lokalnych pubów jako pralni brudnych pieniędzy. W rolach głównych: Tom Hardy, James Gandolfini („Rodzina Soprano") w swojej ostatniej roli oraz Noomi Rapace. Roskam zadebiutował w 2011 roku filmem „Rundskop", który był belgijskim kandydatem do Oscara dla najlepszego filmu nieanglojęzycznego.

Co robimy w ukryciu / What We Do in the Shadows, reż. Jemaine Clement, Taika Waititi (Nowa Zelandia 2014), 86 min.

Zwariowany komediowy horror i mockument w jednym. Staroświeckie wampiry żyją w Wellingtonie i próbują zaadaptować się do życia w XXI wieku. Reżyser Taika Waititi zasłynął w 2007 roku alternatywną komedią „Orzeł kontra rekin", w której w głównej roli wystąpił Jemaine Clement, członek nowozelandzkiej grupy muzycznej „Flight of the Conchords" a później bohater muzycznego serialu o tej samej nazwie wyprodukowanego przez HBO. „Co robimy w ukryciu" to jego reżyserski debiut.

Dior i ja / Dior and I / Dior et moi, reż. Frédéric Tcheng (Francja 2014), 89 min.

Reżyser specjalizujący się w odsłanianiu sekretów luksusowego świata mody pokazuje niezwykle interesujący portret domu mody Christian Dior. Frédéric Tcheng pracuje na co dzień jako montażysta reklam dla takich marek jak H&M, Jimmy Choo czy Ferragamo.

Fela odnaleziony / Finding Fela, reż. Alex Gibney (USA 2014), 119 mi

n.

Fela Kuti — ikona afrykańskiej muzyki lat 70. i 80., muzyczny wizjoner, twórca afrobeatu. Był nie tylko charyzmatycznym muzykiem, ale też obrońcą praw człowieka w Afryce. Reżyser Alex Gibney zasłynął dokumentem „Kurs do krainy cienia" za który otrzymał Oscara w 2007 roku. Geronimo, reż. Tony Gatlif (Francja 2014), 104 min.

Głupiec / The Fool / Durak, reż. Yuri Bykov (Rosja 2014), 117 min.

Dima pracuje w niedużym miasteczku jako hydraulik. Pewnej nocy, w cieszącym się złą sławą wiekowym hostelu dochodzi do katastrofy budowlanej. Miejscowi oficjele unikają podjęcia decyzji o ewakuacji. Osamotniony Dima podejmuje walkę o życie ponad 800 mieszkańców. Film otrzymał w tym roku nagrodę za najlepszy scenariusz na festiwalu Kinotavr w Soczi. „Głupiec" to trzeci pełnometrażowy film reżysera.

Powrót do domu / Coming Home / Gui Lai, reż. Zhang Yimou (Chiny 2014), 111 min.

Podczas rewolucji kulturalnej w Chinach ofiarą czystek pada intelektualista Lu Yanshi. Kiedy wraca z obozu pracy, okazuje się, że jego żona straciła pamięć. Nie rozpoznaje go i wciąż czeka na męża. Indoktrynowana przez partię córka wyrzeka się ojca. Lu z determinacją walczy o rodzinę. Adaptacja powieści Yan Geling. Poprzedni film Zhanga Yimou „Kwiaty wojny" (WFF 2012) był również adaptacją powieści tej autorki. Chiński reżyser zdobył światowe uznanie filmem „Zawieście czerwone latarnie", a także widowiskowymi filmami historycznymi z elementami fantastyki m.in. „Hero" i „Dom latających sztyletów".

Mapy gwiazd / Maps to the Stars, reż. David Cronenberg (Kanada, Niemcy 2014), 148 min.