Paweł Wojciechowski

„Cud cenowy” na Orlenie przypomniał czasy gospodarki centralnie planowanej, kiedy ręczne sterowanie cenami prowadziło do okresowych niedoborów, a następnie reglamentacji i kartek.

Gdy nikt nie ma już wątpliwości, że stawką wyborów jest przyszłość liberalnej demokracji w Polsce, to zupełnie umyka nam, że chodzi również o model rozwoju gospodarczego. Tymczasem ocena przedstawianych propozycji programowych z punktu widzenia kryterium kosztów dla budżetu nie daje odpowiedzi na elementarne pytania. Choćby o to, kiedy i jak szybko uda się pokonać inflację.

Według amerykańskiego ekonomisty Frederica Mishkina kryzys gospodarczy można ułożyć w triadę takich etapów: asymetrii informacji, negatywnej selekcji i pokusy nadużycia.

Podatki powinny być proste, niskie i przewidywalne. To są postulaty, z którymi zgadzają się niemal wszyscy, ale doświadczenia reform pokazują, że wychodzi dokładnie odwrotnie. Co więcej, po Polskim Ładzie nie bardzo wiadomo, jak pogodzić postulat uproszczenia z postulatem przewidywalności.

Choć pytanie referendalne dotyczące relokacji migrantów nie zostało jeszcze ostatecznie sformułowane, to już jedno o nim wiadomo z całą pewnością: w zamierzeniach rządu ma sklejać strach przed „obcymi” ze sprzeciwem wobec „dyktatu” Brukseli.