Jakub Ekier

Czy zwierzę umiera, czy zdycha? Za drugim słowem optuje wybitny językoznawca Jerzy Bralczyk. Dyskusja, jaką tym wszczął, pokazała ludzkie poczucie władzy poprzez język. W imię tej władzy jestem za słowem „umiera”.

W ostatniej alejce targu, na jednym ze stoisk lśniły naboje. Te są do mausera – objaśnił sprzedający – a te do mosina. Czyli być może podczas wojny zabijały żołnierzy dwóch wrogich sobie armii. Ci leżą teraz w jednej ziemi, a naboje na jednym straganie.

Intencje sobie, a język sobie. Można szczerze potępiać niepraworządność, autorytaryzm i ludobójstwa, a jednocześnie powtarzać słowa kryjące zarodki takiego zła. Kiedy tworzą one żargon polityczny, łatwiej mogą jeszcze budzić nieufność. Ale kiedy indziej brzmią niewinnie.

Salwa asysty wojskowej przy grobie 100-latka, oddana w niebo. Jeden nekrolog prasowy, wśród artykułów o armagedonie grożącym wolnemu światu, jeden internetowy. I tyle. Odszedł tak cicho, jak żył.

Niech nie powtarza się odwet na wyborcach przegranej władzy. Czas, byśmy znieśli bariery piętnujących słów i symboli. Mamy teraz szansę znaleźć wspólną Polskę – apeluje publicysta.