Profesor ekonomii, wykładowca w Szkole Głównej Handlowej
Prof. dr hab. Marek Góra jest kierownikiem Katedry Ekonomii I w Szkole Głównej Handlowej w Warszawie. Wykłada makroekonomię, ekonomię emerytalną, ekonomię pracy, ekonomię ludnościową, ekonomię zdrowia oraz politykę gospodarczą i społeczną. Jest profesorem wizytującym w College of Europe i badaczem w Instytucie Ekonomii Pracy (IZA) w Bonn. W przeszłości współpracował m.in. z London School of Economics, Uniwersytetem Erazma w Rotterdamie oraz Instytutem Ifo w Monachium. W latach 1990-1997 był członkiem komitetu wykonawczego Europejskiego Stowarzyszenia Ekonomistów Pracy (EALE). W latach 1992-1993 pracował w Dyrektoriacie ds. Zatrudnienia, Pracy i Spraw Społecznych OECD. Autor wielu polskich i zagranicznych publikacji, głównie z zakresu ekonomii pracy i ekonomii emerytalnej. Współautor projektu polskiego systemu emerytalnego opartego na równowadze międzypokoleniowej, wprowadzonego w 1999 r. Doradzał rządom i innym instytucjom w Polsce i za granicą. W 2014 r. wspólnie z grupa współpracowników założył Polską Grupę Emerytalną (PPG) zajmującą się szeroko rozumianymi badaniami i doradztwem w zakresie problematyki emerytalnej.
Strefa euro jest naturalnym elementem funkcjonowania w Unii, która z kolei jest naturalnym środowiskiem kulturowym, gospodarczym i społecznym Polski. Wszelkie liczenie szczegółowych korzyści i strat jest potrzebne, ale na dodatek jedynie głównie po to, by możliwie łagodnie przejść proces włączania się do strefy.
Jeśli skrócenie tygodnia pracy miałoby być wprowadzane, to wydłużenie okresu aktywności ekonomicznej powinno być oczywistym komponentem. Podniesienie minimalnego wieku emerytalnego jest głównym (nie jedynym) czynnikiem sprzyjającym wydłużeniu okresu aktywności.
To raczej niedobry pomysł, ale w tę stronę pewnie wiele krajów będzie próbować iść. Wydaje się, że lepsze byłoby szukanie możliwości poprawy warunków pracy, w ogóle tego, czym praca jest (co się robi, jak to jest zorganizowane, doceniane i wynagradzane). Jakość miejsc pracy raczej niż ilość dni pracy jest ważna.
Treść i struktura edukacji zdecydowanie wymaga przemyślenia zorientowanego na XXI w. Ale to temat na kompetentną, trudną dyskusję. Na pewno nie wystarczy spieranie się o to, czy ważniejsze są miękkie kompetencje czy STEM.
Pewnie tak, ale to zależy od wielu dodatkowych czynników.
Myślę tu o zmianie proporcji, a nie o dodatkowym opodatkowaniu.
To kwestia zdecydowanie wykraczająca ponad odpowiedź na tak postawione pytanie.
Pojawi się zwiększona presja na dostosowanie do zmian. Będzie jednak pewna grupa osób, która będzie miała z tym problem. Wielkim wyzwaniem będzie zbudowanie powszechnie dostępnych form wsparcia takiego dostosowania do zmieniających się warunków, raczej niż jedynie wsparcia dochodowego. Potrzebne jest również wspieranie pozytywnego nastawienia do zmian. Czyli nie straszmy ludzi, a raczej pomagajmy dostrzec nowe możliwości.
Chyba jeszcze za mało wiemy o tym, co i w jaki sposób AI zmieni w naszym życiu. Wiele z tego, co jest w publicznym obiegu medialnym to futurologia (na ogół katastroficzna).
To twierdzenie jest chyba postawione w niewłaściwy sposób.
Masz aktywną subskrypcję?
Zaloguj się lub wypróbuj za darmo
wydanie testowe.
nie masz konta w serwisie? Dołącz do nas
