Przed złożeniem pozwu, a zatem przed rozpoczęciem procesu można wezwać drugą stronę do zawarcia ugody. Postępowanie to, zwane pojednawczym, ma na celu załatwienie w sposób ugodowy sporu pomiędzy samymi stronami bez ingerencji sądu w postaci wyroku.
Jest to postępowanie mniej sformalizowane i krótsze aniżeli postępowanie zainicjowane pozwem. W postępowaniu pojednawczym nie prowadzi się postępowania dowodowego, stąd nie zgłasza się wniosków dowodowych. Postępowanie przeprowadzane jest na jawnym posiedzeniu sądu, niestanowiącym rozprawy. W razie niedojścia do kompromisu pomiędzy stronami lub odmowy zawarcia ugody przez bank, postępowanie to nie przekształca się w postępowanie rozpoznawcze. Natomiast ugoda zawarta w postępowaniu pojednawczym stanowi tytuł egzekucyjny, który następnie po zaopatrzeniu w klauzulę wykonalności będzie tytułem wykonawczym.
Postępowanie pojednawcze wszczyna się poprzez złożenie do sądu rejonowego pisemnego wniosku o zawezwanie do próby ugodowej. Wniosek musi spełniać wymogi przewidziane dla pism procesowych i zawierać zwięzłe oznaczenie sprawy. Konieczne jest sprecyzowanie samego roszczenia, kwoty dochodzonego roszczenia, jak również jej wymagalności. Okoliczność ta jest bardzo ważna z uwagi na skutek w postaci przerwania biegu przedawnienia. Zawezwanie do ugody, w którym nie można ustalić wysokości roszczenia i jego wymagalności, nie spełnia wymogów czynności powodującej przerwanie biegu przedawnienia.
Równie ważne jest, by w postępowaniu pojednawczym, sąd nie ustalił, że czynność w postaci złożenia wniosku o zawezwanie do próby ugodowej przedsięwzięto bezpośrednio w innym celu niż w celu dochodzenia roszczenia. Chodzi o to, by sąd nie uznał wniosku za czynność dokonaną w złej wierze, polegającą na tym, że wnioskodawca zdawał sobie sprawę z braku możliwości zawarcia ugody, a jedyną motywacją złożenia wniosku było przerwanie biegu przedawnienia.
Wniosek podlega opłacie sądowej w wysokości 200 zł.
