Turcja - 1952
Wielka Brytania - 1949
Stany Zjednoczone - 1949
PAŃSTWA PARTNERSTWA DLA POKOJU (PDP):
Partnerstwo dla Pokoju to program, który określa szczególny rodzaj stosunków łączących państwa członkowskie NATO z krajami aspirującymi do tego miana. Jest to także mechanizm współpracy tych państw w zakresie ładu, bezpieczeństwa oraz stabilizacji w Europie. Członkami Partnerstwa dla Pokoju są:
Armenia
Austria
Azerbejdżan
Białoruś
Bośnia i Hercegowina
Finlandia
Gruzja
Irlandia
Kazachstan
Republika
Kirgiska Malta
Mołdawia
Czarnogóra
Rosja
Serbia
Szwecja
Szwajcaria
Tadżykistan
Była Jugosłowiańska Republika Macedonii (Turcja uznaje Republikę Macedonii pod jej konstytucyjną nazwą)
Turkmenistan
Ukraina
Uzbekistan
PAŃSTWA DIALOGU ŚRÓDZIEMNOMORSKIEGO:
Wśród państw członkowskich NATO pojawił się konsensus, co do tego, że stabilność oraz bezpieczeństwo w Europie są ściśle powiązane z bezpieczeństwem w regionie śródziemnomorskim. NATO postanowiło więc w lutym 1995 roku „rozpocząć bezpośredni dialog z państwami w regionie śródziemnomorskim, które nie należą do NATO”. Członkami Dialogu Śródziemnomorskiego są:
Algieria
Mauretania
Egipt
Maroko
Izrael
Tunezja
Jordania
PAŃSTWA ISTAMBULSKIEJ INICJATYWY WSPÓŁPRACY (ICI)
Stambulska Inicjatywa Współpracy ogłoszona na szczycie NATO w Stambule w 2004 roku jest drugim filarem zaangażowania NATO w regionie śródziemnomorskim. ICI jest logicznym następstwem wzmocnienia Dialogu Śródziemnomorskiego oraz koncentruje się na obszarach wspólnych interesów, takich jak m.in. współpraca w walce z terroryzmem, reforma obronności czy wspólne szkolenie. Członkami Istambulskiej Inicjatywy Współpracy są:
Bahrajn
Kuwejt
Katar
Zjednoczone Emiraty Arabskie
PARTNERZY GLOBALNI
NATO podejmuje współpracę także z krajami, które nie wchodzą w skład struktur Sojuszu. Wraz z tymi partnerami NATO rozwija kooperację w takich obszarach wspólnych interesów jak nagłe wyzwania dla bezpieczeństwa. Partnerzy globalni angażują się w operacje NATO militarnie lub na innej płaszczyźnie. Partnerami globalnymi są:
Afganistan
Australia
Irak
Japonia
Mongolia
Nowa Zelandia
Pakistan
Republika Korei
Kto jest kim w NATO?
Sekretarz generalny NATO:
Sekretarz Generalny NATO jest najwyższym międzynarodowym urzędnikiem Sojuszu. Osoba ta jest odpowiedzialna za kierowanie procesem konsultacji i podejmowaniem decyzji w Sojuszu oraz zapewnienie, że decyzje te są realizowane.
Jens Stoltenberg
Norweski polityk i ekonomista. Od 2002 do 2014 roku był przewodniczącym Partii Pracy oraz w latach 2000-2001 i 2005-2013 premierem Norwegii. 1 października 2014 roku został sekretarzem generalnym NATO.
Zastępca sekretarza generalnego NATO:
Alexander Vershbow
Amerykański ambasador i obecny zastępca sekretarza generalnego Organizacji Traktatu Północnoatlantyckiego. W marcu 2009 roku prezydent Barack Obama awansował Vershbowa na asystenta Sekretarza Obrony Międzynarodowych Spraw Bezpieczeństwa. Po prawie trzech latach pracy w Departamencie Obrony USA, w lutym 2012 roku Vershbow przeniósł się do Brukseli, gdzie objął stanowisko zastępcy sekretarza generalnego NATO.
Rzecznik prasowy NATO:
Oana Lungescu
Rumuńska dziennikarka, była wieloletnia pracownica BBC World Service. W czasie swojej pracy dla BBC specjalizowała się między innymi w problematyce transformacji ustrojowej i gospodarczej w Europie Środkowej i Wschodniej oraz działalnością dawnych komunistycznych służb specjalnych. Od 2010 roku pełni funkcję rzecznika prasowego NATO.
Każde państwo będące członkiem NATO jest zwykle reprezentowane w Radzie Północnoatlantyckiej przez Ambasadora, Stałego Przedstawiciela lub przez delegację krajową złożoną z doradców i urzędników, którzy reprezentują swój kraj na różnych komitetach NATO. Rada spotyka się również od czasu do czasu na poziomie głów państw, szefów rządów, ministrów spraw zagranicznych i ministrów obrony.
Więcej informacji można znaleźć na stronie internetowej NATO: http://www.nato.int/cps/en/natohq/who_is_who.htm
