– Augusto Pinochet był dyktatorem, ale popularnym. Rząd Salvadora Allende upadł z powodu słabości samego prezydenta i jego ludzi – powiedział Patricio Aylwin, pierwszy demokratycznie wybrany szef państwa po oddaniu władzy przez wojskowych w 1990 roku w wywiadzie, jaki ukazał się w niedzielę w hiszpańskim dzienniku „El País".
Słowa Aylwina spotkały się z natychmiastowym odzewem. Obarczanie winą prezydenta i jego stronników z sojuszniczej koalicji Jedność Ludowa za przewrót wojskowy dokonany przez generała Pinocheta w 1973 r. jest sprzeczne ze wszystkimi ustaleniami historycznymi – stwierdziła w oświadczeniu przesłanym prasie socjalistyczna senator Isabel Allende, córka Salvadora.
Zdaniem pani senator do osiągnięć obalonego prezydenta odwołują się dziś „studenci i wielu bojowników społecznych" – podał chilijski dziennik „El Mercurio". Wielbicielką Salvadora Allende jest na przykład słynna Camila Vallejo, wpływowa przywódczyni ruchu studenckiego w Chile, który w ostatnim czasie przyczynił się do znacznego spadku popularności rządu uznawanego za prawicowy.
Pinochet „uosabiał z jednej strony porządek, bezpieczeństwo, szacunek, władzę. A z drugiej gospodarkę rynkową, która pozwoliła osiągnąć dobrobyt". Dlatego był popularny – mówił Aylwin na łamach hiszpańskiej gazety. Ale wskazał też na zalety, jakie posiadał Allende. Miał z pierwszym socjalistycznym prezydentem Chile do czynienia, kiedy w latach 1971 –1972 był przewodniczącym Senatu. Allende zdaniem Aylwina to człowiek bardzo sympatyczny, pociągający, który umiał przekonywać. Ostatecznie dowiódł jednak, że nie był dobrym politykiem. Bo „gdyby był dobrym politykiem, nie zdarzyłoby się to, co się zdarzyło" – stwierdził rozmówca dziennika „El País".
Liczący 93 lata Aylwin, chadek, to – jak oceniła hiszpańska gazeta – obok Allende i Pinocheta prawdopodobnie jedna z trzech najważniejszych osobistości w najnowszej historii Chile. I wymykająca się prostym ocenom. W latach 1970 – 1973, gdy władzę sprawowała Jedność Ludowa, był przeciwnikiem lewicy i Allende. Za rządów wojskowych, w latach 1973 – 1989, stał się jednym z przywódców opozycji.
